Πέμπτη 28 Μαΐου 2009

Tekitoi?


Γεννήθηκε στα 1958 στο Οράν της Αλγερίας και από τα 10 του μετανάστευσε στη Γαλλία. Γρήγορα παράτησε το σχολείο και βρήκε μια δουλειά σε εργοστάσιο.
Ζώντας μέσα στον άκρατο γαλλικό ρατσισμό για τους βορειο-αφρικανούς, μαζί με δύο φίλους του και συν-εργάτες δημιουργούν τους Carte de Sejour (κάρτα παραμονής) και οι άραβες μετανάστες αποκτούν την δικιά τους punk φωνή.
Μεγάλος λάτρης των Clash, ο Rashid Taha, στα 1986, διασκευάζει ένα θρυλικό γλυκανάλατο τραγούδι του Charles Trenet, το Douche France και ταράζει μια και καλή τα νερά.

Στα 1989 φέυγει για το αμέρικα και, ένα χρόνο μετά, επιστρέφει μόνιμα στην πατρίδα του και αρχίζει τη μεγάλη του καριέρα.


Θεωρείται ο κύριος εκπρόσωπος της σύγχρονης rai μουσικής.
Όπου rai βλέπε γνώμη στα αραβικά.

Μόνο που αυτή τη σύγχρονη rai, o Taha την προικίζει με τα βιώματά του περί ταξικής αδικίας, ρατσισμού, διαφθοράς.

Γυρίζει τον κόσμο σε συναυλίες και γίνεται ένας αντι-σταρ πρώτου μεγέθους. Συνεχίζει όμως πάντα στο ίδιο μοτίβο του μαχόμενου καλλιτέχνη, του τραγουδοποιού της ελευθερίας.
Στα 2004 κάνει επιτέλους το παιδικό του όνειρο πραγματικότητα. Ηχογραφεί το τραγούδι των ειδώλων του Rock the Casbah (Rock el Casbah) και το τραγουδάει και live με τον μεγάλο Mick Jones. Δείτε το εδώ.


Τοποθετείτε συχνά-πυκνά σε συνεντεύξεις του για όλα τα μεγάλα θέματα που καίνε τον κόσμο.
Τα ίδια λέει κι από σκηνής.

Όταν ρωτήθηκε για την εξέγερση των γάλλων μεταναστών στα προάστια, δήλωσε : "Οι αρχές δεν μας άκουγαν όταν τραγουδούσαμε για τον ρατσισμό πριν 25 χρόνια. Σήμερα τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Όταν ήμουν νέος, οι γονείς μας είχαν έστω μια δουλειά κι αυτό μας έδινε δικαίωμα ύπαρξης σαν άνθρωποι. Τώρα τα παιδιά τους είναι άνεργοι. Τώρα τους αρνούνται κάθε ευκαιρία. Αν η Γαλλία έχει δημοκρατία, αυτή πρέπει να ισχύει για όλους. Οι νέοι θα πρέπει να έχουν δουλειά ανεξάρτητα από το χρώμα του δέρματός τους. Ζούμε ένα είδος απαρχάιντ".

Για όσους θυμούνται, στην ελλάδα μας έκανε να χορέψουμε σαν ξεβιδωμένοι στα 2006, όταν πήρε μέρος στην αντιπολεμική συναυλία στο πλαίσιο του 4ου Ευρωπαικού Κοινωνικού Φόρουμ (κρύο που φάγαμε τότε Θανάση ή Ε. ή Αλέκο ε;)


Agatha
Josephine
Ah mon amour
Ya rayah
Menfi
Voila, voila
Tekitoi?
Rock el Casbah
Douce France
Gana el hawa
Kifache rah
Ida
Barbes

7 σχόλια:

demetrat είπε...

βρήκα με ποιόν θα πίνουμε ούζα ,ρούμια, και μοχίτα φέτος το καλοκαίρι.
καλόοος.

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Εγώ για δεν τον θυμάμαι αυτόνανε στο Ελληνικόρουμ;
Τι μπζόφος, θεούλι μου, κι εκείνος!

aKanonisti είπε...

Μαγική μουσική!!!
Ευγεεεεεεε...

(που τις ανακαλύπτεις ωρέ δάσκαλε όλες τις σέξυ σκατόφατσες???)

ρισπεκτ
γι κομον

demetrat είπε...

τώρα όμως δε θα ζεσταίνεστε με τόσες πισίνες και φοινικιές .
δ

Green_revenger είπε...

θυμάσαι ρε σκύλε;
ψοφόκρυΓιο
g r

Pastaflora είπε...

Να προσθέσω με τη σειρά μου ότι ο Rashid είχε έρθει και στο ελληνικό και βραχύβιο Womad. Είχα την τύχη να τον δω τότε και ήταν πραγματικά εξαιρετικός!

Green_revenger είπε...

Να αντιτείνω πως το womad ήταν ότι χειρότερο και καλά έκαναν και το σταμάτησαν γιατί αυτό δεν ήταν μουσικώματα, αλλά διαγωνισμός πρέζας (και μάλιστα κακής ποιότητας)
Να συμφωνήσω όμως, πως ο Ρασίντ ήταν (ες ολγουέις) μαγικός
g r