Σάββατο 16 Μαΐου 2009

Ο ήχος της σιωπής

Όσες φορές τον έψαξα, άλλες τόσες νόμισα πως τον βρήκα.
Σαν την προώθηση μιας κλήσης που λαχταρούσες να μη γίνει. Σαν μια επανάσταση που παρακαλούσες να γίνει.
Σαν αυτό που η σκύλοι ονομάσαν αγάπη.
Δεν υπάρχει πιο δυνατό πράγμα από τον ήχο της σιωπής. Σας το λέω εγώ που όσες φορές τον έψαξα, άλλες τόσες νόμισα πως τον βρήκα.
Τον έψαξα στις άυπνες νύχτες μου. Σαν τούτην εδώ.
Οι άυπνες νύχτες μου κατοικούνται από τις εικόνες αυτών των ασπροντυμένων γυναικών που προχωρούν με το ζόρι στην άμμο. Που, σπρωγμένες απ'αυτό που νομίζω ήχο της σιωπής, κατευθύνονται προς ένα άσπρο σημείο του ορίζοντα. Την πηγή αυτού του ήχου. Θα το φτάσουν άραγε ποτέ αυτό το σημείο που υπάρχει μόνο μέσα στην αρρωστημένη φαντασία μου;
Ακόμα κι αν, από θαύμα, ένα μελωδικό χέρι τις κατευθύνει στον τάφο μιας αγίας, πάλι μπροστά σε μια προστυχιά θα έπεφταν. Τώρα πια το ξέρω αλλά δεν μπορώ να τους το πω. Δεν θα με πίστευαν έτσι κι αλλιώς.
Αυτό είναι τελικά η μουσική αδέλφια. Ένας εγκληματίας που πρέπει να εκτίσει την ποινή του και που χρησιμοποιεί πουστιές για να ξεγελάσει την ανία του. Ίσως.
Πονάει όμως η πουτάνα. Μ'έναν πόνο που ανοίγει τρύπες στο κεφάλι και στην καρδιά. Κι αυτόν τον πόνο δεν τον λέμε ούτε τον δείχνουμε. Είναι εσωτερικός, έγκλειστος, αόρατος.
Δεν έχω ανάγκη από τέτοια νέα οράματα, φτιαγμένα από εγκαύματα και πυρετό για να σπάσω τη βαριά πόρτα του ήχου της σιωπής. Που μπορεί και να μην υπάρχει.
Άρα σπάω τη σιωπή. Την γεμίζω ήχους. Και οι ήχοι την γεμίζουν εικόνες. Αεράτες και διαφανείς.
Ξαναβάζω το μαύρο μαντήλι στα μάτια, γδύνομαι και ξαπλώνω στο πάτωμα. Ολόγυμνος. Το μωσαικό είναι παγωμένο. Το ζεσταίνει το σώμα μου.
Αν η ψυχή είναι ξεσκισμένη, το σώμα δεν μπορεί να πει ψέμματα. Θα κοιμήσω το σώμα παρά την υγρασία και το κρύο. Και η νύχτα θα είναι μουσική : όμορφη και πολύωρη. Και κανένας ήχος της σιωπής δεν θα έρθει να την διακόψει.
Το πρωί θα βήχω. Αλλά θα είμαι καλύτερα.


Παύλος Σιδηρόπουλος - Ζειμπέκικο blues
Με αεροπλάνα και βαπόρια - Μπέλλου/Σαββόπουλος
Η αγάπη σου τη νύχτα - Δ. Μητροπάνος
Αγάπη - Χρ. Θηβαίος
Απουσία - Λ. Μαχαιρίτσας
Ο άγγελός μου - Αλκ. Πρωτοψάλτη
Στόμα μου γλυκό μου στόμα - Αντ. Καλογιάννης
Εδώ να μείνεις - Ελευθ. Αρβανιτάκη
Αν πας αλλού - Γ. Σαββιδάκης
Της νύχτας τα ηχεία - Μητροπάνος/Λ.Παπαδόπουλος
Θέλω τα μάτια της να τα ξεχάσω - Ν. Νομικός
Βυθισμένες άγκυρες - Μιλ. Πασχαλίδης
Ταξιδιάρα ψυχή - Τρύπες
Θέλω - Γυμνά καλώδια
Βουτιά από ψηλά - Ενδελέχεια
Στην πόλη των τρελλών - Πυξ Λαξ
Πριν το τέλος - Βασ. Παπακωνσταντίνου

2 σχόλια:

aKanonisti είπε...

Οταν σε ψυχοπλακώνει η σιωπή... να με παίρνεις τηλέφωνο...ότι ώρα και να'ναι....
Με την φλυαρία μου... θα την επανεκτιμήσεις... και θα την αποζητάς....και έτσι δεν θα μου κρυώνεις...στα μωσαικά...

Σματςςςςςςςςςςςςςς

DaisyCrazy είπε...

"...πριν το τέλος, πως μοιάζει η σιωπή, σαν αγάπη μεγάλη

Και 'γω που ζω,

για πάντα εδώ

κι όλο φεύγω το τέλος πριν να δω

κάθε νύχτα που περνάει

γυρίζω ξανά

σκοτάδι γίνομαι

και παραδίνομαι

στο ρυθμό σου

που καιει ακόμα

αυτό το σώμα που μένει χρόνια χωρίς σκιά

κάθε νύχτα

που περνάει

σαν ταινία

κι' ότι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο τη πλατεία

κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ

κι' όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι το τέλος μη δω."