Seattle sound

Εκεί στα μέσα των 80's η rock σκηνή είχε αρχίσει να τα φτύνει. Οι μεγάλες μπάντες, κουρασμένες, είχαν αράξει στον καφενέ (όσες απ'αυτές δεν είχαν διαλύσει) και απολάμβαναν την επιτυχία τους μέσα σε μια νιρβάνα παντελούς έλλειψης έμπνευσης.
Οι ενέσεις ελπίδας που έκανε το new wave δεν φαινόταν να πιάνουν κι αυτό γιατί, σαν κίνημα, το new wave δεν είχε ούτε την ίδια αφετηρία αλλ'ούτε και την ίδια φιλοσοφία με την rock κατάσταση.
Από την άλλη, η punk επανάσταση ξεφούσκωσε όπως όλες οι μονοθεματικές επαναστάσεις, αφού τα παληκάρια δεν είχαν ούτε την υποδομή αλλ'ούτε και τα κότσια (ή cojones αν προτιμάτε) να στηρίξουν μουσικά την καταιγίδα.
Η rock χρειαζόταν γρήγορα νέες προοπτικές, νέο αίμα και, κυρίως μια θεματολογία προσαρμοσμένη στις κοινωνικές ανάγκες, βλέπε στα νέα μεγάλα ζόρια των καιρών. Έτσι, φυσικά κι ατόφια, από την βορειο-δυτική ακτή της αμέρικας, ξεπήδησε το μέλλον.
Στο Seattle γεννήθηκε ο απόγονος, το θείο βρέφος που έμελλε να μεταγγίσει το νέο απαραίτητο αίμα στα μουσικά δρώμενα.
Από τα μέσα των '80s γεννηθείτο η grunge, που, οι πιο μυημένοι ξέρουν και σαν σκηνή (ήχος) του Seattle.

Το παρατσούκλι grunge (βρώμικος στην αμερικάνικη αργκό) το κόλλησε από τις δηλώσεις του Mark Arm, τραγουδιστή των Green River (αργότερα Mudhoney). Σκηνή του Seattle την είπαν γιατί οι κυριότεροι εκφραστές της ήταν από το Seattle και γύρω-γύρω. Υπήρξαν βέβαια κι άλλα γκρουπάκια εκτός Seattle, αλλά είπαμε. Seattle και περίχωρα.
Είναι ένα κράμα πρωτόγονης hardcore rock με μπόλικες δόσεις punk αλλά, το όλο περιχυμμένο με ακούσματα heavy metal, πράγμα που την κάνει σαφέστατα πιο μελωδική.
Η θεματολογία της είναι καθαρά κινηματική και ανατρεπτική (θα με άρεσε εμένα αλλιώς;). Εδώ μοιάζουν με τους punkies, μόνο που οι grungάδες εμβαθύνουν τον στίχο και δεν περιορίζονται στο "fuck the society - no future".
Το ντύσιμό τους, πρόχειρο και (επίτηδες) ατημέλητο παραπέμπει σε εποχές χίπυς και δημιουργεί δικιά του μόδα.
Όπως όλα τα έντονα μουσικά κινήματα, η grunge άντεξε σχεδόν μια δεκαετία, ενώ, πέραν αυτής, ελάχιστα γκρουπάκια συνέχισαν να υπάρχουν, όπως οι (καλύτεροι απ'όλους για μένα) Pearl Jam. Και ο θάνατος του Cobain των Nirvana δεν συνετέλεσε σ'αυτό. Απλά, οι μεταγγίσεις δεν είναι ποτέ μόνιμες.
Α! και κάτι τελευταίο. Οι εγγλέζοι ζήλεψαν το κίνημα και προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα αντι-grunge φαινόμενο. Κι έφτιαξαν την αποκαλούμενη Britpop. Μια παπαριά άνευ προηγουμένου, αφού, να φανταστείτε, σαν κυριότερους εκπροσώπους της παρουσιάζουν κάτι φλωράδες ονόματι Oasis. Και μη χειρότερα λέω εγώ.
Σήμερα θα παίξουμε χαρακτηριστικά κομματάκια από όλη την σκηνή του Seattle. Για μερικά από τα γκρουπάκια θα κάνουμε και αναλυτική παρουσίαση εν ευθέτω (πςςςς) χρόνω.
Καλή ακρόαση και καλή βδομάδα

Soundgarden - Flower
Mother loves bone - Half ass monkey
Pearl Jam - Hail hail
Nirvana - Smells like teen spirit
Mad Season - I don't wanna be a soldier
Mudhoney - Acetone
Screaming Trees - Ocean of confusion
Alice in chains - Chemical addiction
The Melvins - Black Santa
Niravana - Come as you are
Spin Doctors - Two princes
Screaming Trees - Like being stoned
Soundgarden - Get on the snake
Pearl Jam - Rearviewmirror
Alice in chains - Got me wrong
Mudhoney - Flat out fucked
Mother loves bone - This is Shangrila
Mad Season - X-Ray mind