Wish you were here

Τώρα γι αυτούς εδώ τους μπαγάσες τι να πούμε; Να πούμε πότε μαζώχτηκαν; Με ποια ονόματα ξεκίνησαν πριν καταλήξουν στο Pink Floyd; Αν ήσαντε καλύτεροι με ή χωρίς τον Syd Barret ; Αν το The Wall είναι μακράν το καλύτερο art rock άλμπουμ; Αν με την ταινία The Wall δημιούργησαν το καλύτερο μακράς διάρκειας video clip που παίχτηκε μέχρι σήμερα; Αν τα wish you were here, money, comfortably numb κλπ κλπ θα παίζονται ακόμα όταν θα μας κυβερνάνε τα πιθηκάκια μετά από τους τέσσερις απανωτούς πυρηνικούς πολέμους; Αν, αν, αν;
Τίποτα απ'όλα αυτά. Η διαφορά μιας μεγάλης μπάντας από τσι υποδέλοιπες δεν είναι μόνο η αντοχή των έργων της στο χρόνο. Είναι κυρίως η επιρροή των ακουσμάτων της, η διαμόρφωση καταστάσεων, η διαπαιδαγώγηση γενεών. Είναι η δύναμη του λόγου και του ήχουν να ξεπερνούν τα όρια του πενταγράμμου και να απλώνονται στο χώρο, να σοκάρουν, να καυλώνουν, να εξοργίζουν, να δίνουν ευτυχία. Να ζουν με άλλα λόγια, να γίνονται ανεξίτηλο βίωμα. Στον αιώνα των αιώνων (σκύλε μην πεις αμήν). Υπάρχει κανείς να διαφωνεί; Αν ναι, αφορίζεται αυθωρεί και παραχρήμα!
Άλλη μία μαρτυρία και μετά σας αφήνω ν'ακούσετε : θυμάμαι έναν πιτσιρικά 19 χρονών να ταξιδεύει όλη νύχτα με το τρένο (διασχίζοντας τη Γαλλία) και με το πλοίο (διασχίζοντας τη Μάγχη) σφίγγοντας στο χέρι του το μαγικό χαρτάκι για την καλύτερη live αναπαράσταση του The Wall, εκεί στα 1983 στη Λόντρα. 2,5 μέρες με δύο σάντουιτς και δύο μπουκάλια νερό. O tempora, o mores...

Καλή μας ακρόαση, κι ο αγαπημένος μου στίχος.

I've got nicotine stains on my fingers
I've got a silver spoon on a chain
I've got a grand piano to prop up my mortal remains
I've got wild staring eyes
I've got a strong urge to fly
But I've got nowhere to fly to
Ooooh Babe when I pick up the phone
There's still nobody home

(Nobody home - The Wall)

Shine on you crazy diamond
Goodbye blue sky
Mother
Wish you were here
Hey you
Nobody home
Final Cut
Comfortably numb
Welcome to the machine
Money
Time
Another brick in the wall (Part.2)
Not now John