Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2009

Δεν άνοιξα όμως...

Σας έχει τύχει ποτέ ν'ακούτε κάποιους στίχους, να διαβάζετε κάτι και να λυσσάτε επειδή θα θέλατε να το έχετε γράψει εσείς;
Αναφερόμενος για μία ακόμα φορά στην επικεφαλίδα του blog, αντιγράφω αυτούσιο ένα εκπληκτικό κείμενο της Τσούχτρας. Ένα απ'αυτά που θα ΄θελα να μπορώ να το έχω γράψει.
Εγώ απλά το έντυσα μουσικά.

Η θλίψη στα υγρά μάτια χαιρετίζει την παραμορφωμένη παρουσίαση της πραγματικότητας. Θυμάται τα περασμένα, ανατριχιάζει, σκέφτεται τα μελλούμενα, σφίγγεται στις γροθιές, αδύναμες τώρα αυτές, δεν μοιάζουν για τίποτα και για κανέναν απειλή.
Ποίηση τέλος. Σ’ αυτό το σημείο δόθηκε μάχη. Φυσικός χώρος πάλης. Η φαινομενική αφθονία των αγαθών, τα ταπεινά κίνητρά της , ενσαρκώνουν το όνειρο της συμφοράς και θανατώνουν την ποίηση σε μια στιγμή στείρας αλήθειας.
Έτσι κι εγώ άσχημος κύκνος σε γκρίζα νερά, όπως κι εσείς, λυσσασμένοι για ομορφιά, απαρνούμαι κάθε εκδήλωση σεβασμού κι οδηγώ τις αφαιρετικές εμπειρίες μου όπου υπάρχει γκρεμός. Σε ονειρικές εικόνες της φαντασίας μου, σκαλώνω στο εύγε του περίγυρου.
Υφιστάμενο πρόσωπο σε προϊστάμενες αρχές. Σε μισθωμένο ανήλιαγο ημιόροφο επιστρέφω στα παραμύθια μου σαν πλαστική χαρτοπετσέτα. Ανθρώπινη κι απάνθρωπη ποίηση της καθημερινότητας, κουράστηκα ανάμεσα σε γή και ουρανό να ελπίζω, ελεεινά κακομεταχειρισμένη, δέκτης συμπληρωματικών επιθυμιών.
Η φωνή του Camus δεν μ΄αφήνει να νιώσω την πτώση. Ακαθόριστα σχήματα προδικάζουν υποσχόμενα σωτηρία. Μόλις τώρα σας έλεγα πως κουράστηκα κι είναι η μόνη αλήθεια αυτό. Είναι τόσα πολλά αυτά που δεν έκανα ακόμα. Λέτε πως έπρεπε ν’ ανοίξω τότε που μου χτύπησαν το κουδούνι ζητιάνοι και να δεχτώ ελεημοσύνη. Μα είναι μερικά κομμάτια σπασμένα χρόνια μέσα σε βάζα με εξωτικές ζωγραφιές. Τα βίωσα και τα σέρνω μαζί μου μπαούλο σε γειτονιές ζητιάνων. Δεν άνοιξα όμως.....
Tα πνευμόνια μου ξέρουν να ανασαίνουν μόνο καπνό. Ξέρουν να σας μεταφέρουν μόνο την κούρασή μου, με πρόστυχα στραγγισμένους στίχους.
Μα τι ξέρετε εσείς από ποίηση. Πάψτε πια να διαβάζετε ποίηση διάβολε ! Πάψτε πιά ! Δεν είναι για μένα αυτή. Δεν είναι για σας. Δεν είναι για κανένα μας.
Πέθανε με τους δημιουργούς της σε άσυλα ανιάτων......


1 σχόλιο:

Τσουχτρα είπε...

Kαλύτερης μουσικής "ομπρέλας" μια που σήμερα βρέχει, δεν θα μπορούσε να τύχει το κείμενο.
Απο ψυχής....


Καλημέρα :)