Υπόθεση εργασίας...

η τρολιά είναι φυσικά της Ακανόνιστης

Κάπου στα 1937, σ'ενα χωριό της ανατολικής Σοβιετικής Ένωσης, ο Ιωσήφ Βησσαριώνοβιτς Στάλιν ή Ιωσήφ Βησσαριώνοβιτς Τζουγκασβίλι (იოსებ ჯუღაშვილი για να μην ξεχνιόμαστε) βρίσκεται στο βήμα και ομιλεί στους παρευρισκόμενους, οι οποίοι, ειρρήσθω εν παρόδω, έχουν προσέλθει όλοι οικοιοθελώς για να ακούσουν τον πατερούλη.
Μόλις ο Ιωσήφ τελειώνει την αγόρευσή του περί της "Μεγάλης Εκκαθάρισης" από τα ρεβιζιονιστικά-οπορτουνιστικά μιάσματα της πατρίδας, ένας χωρικός (που ο μπαμπάς του ήταν μεγαλογαιοκτήμονας επί Τσάρου) καταφέρνει και σπάζει τον κλοιό των φρουρών του πατερούλη, τον πλησιάζει και του λέει φωναχτά : "Μόνο που αυτό που γίνεται στα Goulag δεν είναι πολιτική. Είναι μακελειό, ηλίθιε!"

Θέλω με το χέρι στην καρδιά να σκεφτείτε την αντίδραση του Ιωσήφ (იოსებ ჯუღაშვილი για να μην ξεχνιόμαστε) : 1. Θα χαμογελούσε και θα προσπερνούσε.
2. Θα χαμογελούσε, θα έδινε μια φιλική αγκαλιά στον χωρικό και θα προσπερνούσε.
3. Θα εξηγούσε (πάντα με το χαμόγελο) στα γρήγορα στον χωρικό που έχει λάθος και θα προσπερνούσε.
4. Θα χαμογελούσε, θα σφύριζε ένα μυστικό στον κομισσάριο της KGB και θα προσπερνούσε, έχοντας προσθέσει έναν ακόμα επιβάτη στο τρένο της αγάπης για Σιβηρία.
5. Θα έβγαζε ένα περίστροφο και θα εκτελούσε επιτόπου το οπορτουνιστικό γουρούνι που τόλμησε να αμφισβητήσει τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό της ταξικής πάλης και θα προσπερνούσε.

Κι όσο σκέφτεστε, επιτρέψτε μου κανά-δυο σκέψεις : Ναι, το ΚΚΕ κάνει θλιβερή επαναστατική γυμναστική πάνω στα κουφάρια των σφαγμένων παλαιστινίων. Πως αλλιώς μπορεί να ονομαστεί μια συμπεριφορά αριστερών (υποτίθεται) που ακόμα και σ'ένα θέμα που δεν διατίθεται για ψηφοθηρία απομονώνονται και πολιτικολογούν (πάλι) μόνοι; Ποιος βουλευτής του ΚΚΕ βρίσκεται μέσα στον "Αρίωνα", μια καθαρά συμβολική πολιτική πράξη; Ξέρετε τι μου απάντησε ανώτερο στέλεχος μόλις του έκανα την προηγούμενη ερώτηση; "Σιγά μην συμπορευτούμε με τους οπορτουνιστές".
Μπορεί οι δογματικοί μας σύντροφοι να κραυγάζουν τις τελευταίες μέρες "Είμαστε όλοι Παλαιστίνιοι" και μπράβο τους. Δεν είμαστε όμως μόνο Παλαιστίνιοι. Είμαστε όλοι μαθητές, είμαστε όλοι εξεγερμένοι, είμαστε όλοι εναντίον ενός συστήματος που μας αφαιρεί τις ανάσες. Κυρίως όμως, είμαστε όλοι δημοκράτες με την πλατιά έννοια του όρου. Δημοκρατία συντροφάκια δεν είναι αυτό που ευαγγελίζονται οι αστείοι καθοδηγητές σας. Δημοκρατία είναι να γράφει ο άλλος τη σκέψη του για τον ισραηλινό φαντάρο και την παλαιστίνια κομμώτρια και να μην σκέφτεται αν κάποιος θερμοκέφαλος θα τον αποκαλέσει ηλίθιο. Δημοκρατία είναι να ανέχεσαι την (αδιάφορη η αλήθεια είναι) σάτυρα του κάθε πιτσιρίκου χωρίς να τον στολίζεις με κοσμητικά επίθετα που στην ουσία αντικατοπτρίζουν την εμπαίδωση της ιεράς κατήχησης από τον υβριστή. Δημοκρατία είναι να ανέχεσαι αυτόν που λέει "το ΚΚΕ χρησιμοποιεί τη σφαγή των παλαιστινιών για ανέξοδη επίδειξη επαναστατικής διάθεσης ενω στην ίδια του τη χώρα συνεργάζεται με την κυβέρνηση και την αστυνομία" με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που αποδέχεσαι την Αλέκα να σου λέει πως αριστεροί (που σας ενώνουν κοινοί αγώνες) χρησιμοποιούν τους κουκουλοφόρους για ψηφοθηρικούς σκοπούς.
Δημοκρατία τέλος είναι να καταπίνεις τις μπαρούφες του Ψαριανού περί τρομοκρατίας με την ίδια ευκολία που καταπίνεις τις μαλακίες της Αλέκας περί "εξωθεσμικών κέντρων που ελέγχουν τους κουκουλοφόρους".
Εκτός αν ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός σας δεν σας επιτρέπει τέτοιου είδους πολυτέλειες. Εκτός αν πρέπει να σας περιμένουμε να τελειώσετε την επανάσταση.
Οπότε πάμε πάλι απ την αρχή.
Κάπου στα 1937, σ'ενα χωριό της ανατολικής Σοβιετικής Ένωσης.....