Είπατε κάτι; Είπαμε, ναι

"Δεν υπάρχουν προβλήματα στο σύμπαν. Όλα είναι εναρμονισμένα όπως θα 'πρεπε να είναι. Εμείς δημιουργούμε τα προβλήματα γιατί υπάρχουν εκ των προτέρων και οι λύσεις (άσχετα αν δεν τις ξέρουμε)".
(επίλογος σε ανάρτηση του κυκλοαποτέτοιου)

Πρόκειται, φυσικά, για σοφιστεία. Ένα τσιτάτο που εξυψώνει, μέχρι σημείου κβαντικής αποθέωσης της επιστήμης του ξέρω ότι δεν ξέρω, άρα ψάχνω. Έρευνα, αλλά μέσα σε όρια και σύρματα που δεν πρέπει να ξεπερνούν όσα δεν πρέπει να ξεπερνιώνται. Η γνώμη μου; Μαλακίες.
Κανένας, κι ακόμα περισσότερο καμία, δεν δέχεται ελαφρά τη καρδία την επιστημονική αλήθεια, γνωστό αυτό. Ότι το είδος στο οποίο ανήκουν είναι η περαστική συνέπεια ενός απλού κοσμικού ατυχήματος, μιας άτυχης στιγμής του σύμπαντος, που θα μπορούσε να μην είχε γίνει, τους φαίνεται αδιανόητο, αδύνατο, μαθηματικό. Είμαστε ηθελημένοι, διατυμπανίζουν, λύσεις υπάρχουν και δεν τις ξέρουμε, απόδειξη το μυαλό μας. Ο θεός μας έπλασε κατ'εικόναν (εκτός απ'αυτό το συγκεκριμένο σημείο, δεν πιστεύουν στον θεό). Εμείς, ατύχημα του σύμπαντος; Φτωχέ ερασιτέχνη, φτωχέ ανόητε, φτωχέ φιλόλογε κρετίνε.
Η εξέλιξη οδηγούσε μέχρι εμάς, όλα έγιναν για μας, με την σκέψη σε μας. Ο τραπεζικός μας λογαριασμός το αποδεικνύει. Σιγά μην σκεφτούμε δεύτερη απάντηση στην ίδια ερώτηση.
Το βακτήριο ήταν εδώ πριν τρία δισεκατομμύρια χρόνια; Η γαρίδα γιόρτασε προχθές τα τριάντα εκατομμύρια χρόνια της; Έχουμε μπροστά μας ακόμα τέσσερα εκατομμύρια χρόνια; Ε και; Σχέδιο είναι. Με λύσεις που υπάρχουν αλλά δεν τις ξέρουμε.
Μ'αρέσει ο όρος ατύχημα του σύμπαντος. Ενισχύει την εξαίρεση, Μπαχ ή Tchouang-tseu, κατά μήκος της γαλαξιακής σούπας. Η αγάπη, ως υπερ-ατύχημα, μου πάει μια χαρά επίσης. Βάζει τρικλοποδιά στις στίβες από μιλένιουμ, δύο χιλιάδες τετρακόσιες σελίδες της Αναζήτησης του Χαμένου Χρόνου, αιώνες ολόκληρους πονεμένα περίπου.
Όχι λοιπόν, το ανθρωποειδές δεν ήταν ηθελημένο, δεν πάει πουθενά, θα εξαφανιστεί όπως ακριβώς ήρθε και δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Και ναι. Δεν υπάρχουν πολλές απαντήσεις σε μία ερώτηση αφού δεν υπάρχουν ερωτήσεις προς απάντηση.
Το ανθρωποειδές το γνωρίζει αυτό καλά κατά βάθος, ο υποκριτής, αλλά λέει το αντίθετο για να μαζέψει γύρω του εντυπώσεις, να εκμεταλλευτεί, να καταχραστεί, να εμποδίσει.
Τρικλοποδιά, πάντα, από ένστικτο ή από μηχανική αντίδραση. Ξεκινά από νωρίς, απ την κούνια, αλλά και πριν, μέσα στους ιστούς. Μετά εντάξει, οι εμπειρίες, τα λάθη, οι διορθώσεις, τα πάθη.
Συνέχισε, βρες τον δρόμο σου μέσα στα σκοτεινά.

Tchouang-tseu : "η ζωή ενός ανθρώπου μεταξύ της γης και του ουρανού είναι σαν το πουλάρι που πηδά έναν φράχτη : μια αστραπή, και μετά τέλος"

Το 57ο εξάγραμμα του Yi King ειναι το Souen, το απαλό, το διεισδυτικό, ο άνεμος.
Η σφαιρική του ερμηνεία είναι : να διεισδύσεις απαλά, μέχρι την καρδιά του προβλήματος.
Σχόλιο : το απαλό (το διεισδυτικό, ο άνεμος) αναφέρεται σ'έναν επηρεασμό που εισέρχεται σιγά-σιγά, όπως ο άνεμος, ή όπως οι ρίζες μέσα στη γη. Όποιος θέλει να εισέλθει στην καρδιά του προβλήματος που τον απασχολεί (κι ας υπάρχει ήδη μια λύση που δεν την ξέρει), πρέπει να διαθέσει ευκινησία, να προσαρμοστεί, να μπει από την μικρή πορτούλα, να αφεθεί στην οικοδομή της συγκυρίας. Αυτό απαιτεί μια κάποια ταπεινότητα, ευστροφία και σίγουρη κρίση. Πρέπει, βέβαια, να γνωρίζει προς τα που κατευθύνεται και να κρατά το τιμόνι σταθερά.

Θα την βρει την απάντηση;
Πάλι τα ίδια θα λέμε;
Η λύση υπάρχει εκ των προτέρων. Κουβέντα να γίνεται.

Δήμος Μούτσης - Ερινούλα μου