Εκεί έχει φθινόπωρο

Το γιοφύρι κάποιου Αγά που ξέχασα τ'όνομά του. Ε και; Σάμπως αυτός ήξερε ποτέ το δικό μου;



Το φράγμα της λίμνης στις πηγές του Αώου

Τέσσερις μέρες αναζητώντας το φθινόπωρο μακρυά από τις διαδικτυακές καθυστερήσεις. Τέσσερις μέρες γεμάτες γέλια και χρώματα. Χρώματα διάολε! Φυσικά, καθαρά, φθινοπωρινά και χωρίς εξεζητημένες αναλύσεις dpi.
Απόψε, εδώ, δεν υπάρχει φθινόπωρο.
Ούτε αύριο, ούτε μεθαύριο. Εδώ οι εποχές συνθλίβονται και μετριούνται με ανάγκες και κρίσεις. Εκεί διαδέχονται, ανυψώνονται και κρυφογελούν.
Πόσο ηλίθιοι γίναμε.
Και πόσο θα γίνουμε ακόμα.

Δυό πτηνά ίσον ένα. Πάνω στο κλαδί
η εγγύτητα η κατάσταση ζεύγος.
Εγώ, πτηνό; εσύ φτερούγισμα συμπληρωματικό
στο βαλς των εποχών μου - σε ονομάζω
σκάλα του πιο μυστικού γαλαξία.
Έτσι συμβαίνει; η φύση του πτερώματος
προετοιμάζει τη φύση της ομορφιάς
ό,τι εξέχει απ'το κλαδί η φωλιά μας η γλώσσα
(οι λέξεις σαν φύλλα σαν κόκκινα μήλα)

Δύο πτηνά ίσον ένα. Ήσουν εκείνος που
έφευγε που επέστρεφε - μια φτερωτή ζωή
από κλαδί σε κλαδί. Ήμουν εκείνη που έμενε
να γεννάει λόγια-αυγά στη μεγάλη μοναξιά
της φωλιάς. Κάποτε το θέρος μας εύρισκε αλλιώς
μέσα στο ράμφισμα των καρπών
Δύο πτηνά ίσον ένα. Η φύση του αριθμού
αναλύει τη φύση του ρυθμού.
(Κλεοπάτρα Λυμπέρη- Η κατάσταση ζεύγος)

Yves Montand - Les feuilles mortes