...κολυμπάω κι εκείνη επιπλέει δίπλα μου. Κοιμάμαι κι εκείνη ξενυχτά. Ξενυχτάω κι ο ύπνος της με μορφώνει. Μιλώ κι εκείνη σιωπά, ακούει. Σωπαίνω και ξέρω ότι μιλά με χαρισματική ομιλία. Γράφω κι εκείνη διαβάζει. Διαβάζω κι εκείνη σκέφτεται πως κάτι άλλο έπρεπε να είχε γραφτεί. Είμαι κουρασμένος κι εκείνη βρίσκεται σε γρήγορη κίνηση. Σκέφτομαι και υπολογίζω κι εκείνη διαλύεται, αποσυντίθεται. Φοβάμαι κι εκείνη μένει απαθής. Ησυχάζω κι εκείνη γίνεται άγρια καταιγίδα. Χύνω κι εκείνη υποφέρει. Υποφέρω κι εκείνη είναι ευτυχισμένη. Προχωρώ στον ήλιο κι εκείνη χώνεται στο μαύρο σκοτάδι. Ανοίγω τα μάτια μου μέσα στο σκοτάδι κι εκείνη ξαπλώνει κάτω απ το καυτό καλοκαίρι. Κοιτάζω ήρεμα τη θάλασσα κι εκείνη ζει τον χειρότερο εφιάλτη της. Χειμώνας για μένα, καλοκαίρι για κείνη. Παίρνω το αεροπλάνο κι εκείνη κάνει μπάνιο.
Είμαι το απόγευμα σε μια παραλία της Σύρου κι εκείνη ένα πρωινό ασασνσέρ στο κέντρο της Αθήνας...