...Νώθω σχεδόν τρυφερότητα για τις περιστασιακές ερωμένες. Κάνε τις πιο ερωτευμένες αλλά, προ παντός, κάντην την τελευταία στιγμή, είμαι βέβαιος ότι σ'αυτό είσαι καλός. Ανάφτρα όλη την βραδυά (συμμαχίες, προδοσίες δίκη) και μετά, με γυρισμένο το προφίλ "σας παρακαλώ, καληνύχτα". Η στιγμή κλειδί είναι στο ασανσέρ των ξενοδοχείων ή στο αυτοκίνητο που συ γυρίζει σπίτι. Όχι στο στόμα, στο μάγουλο, μικρή κίνηση του κεφαλιού. Σε είδα χιλιάδες φορές να έρχεσαι αναμμένη, μετά από μια άρνηση, ένα καυγαδάκι. Να ενοχλείς τ'αρσενικά, τι απόλαυση, λες και δεν είναι ήδη βαρετοί με τη ματαιοδοξία τους, το προγραμματισμένο σαλιάρισμά τους ή ακόμα τη μιμητική τους τύφλωση. Ας είμαστε δίκαιοι : υπάρχουν οι ευγενικοί, οι ομοφυλόφιλοι, αυτοί που τουλάχιστον ακούν κάποιες φορές, οι σπάνιοι. Με τις γυναίκες είναι πιο απλό : ξέρουν αμέσως αν ίσως ναι ή όχι. Παρότι οι περισσότερες είναι βαρετές. Τελικά όμως, είναι άλλο πράγμα το να είμαστε μέσα στους ατμούς, τις αμαρτίες, τις πρακτικές εκλάμψεις, τις μαλακίες, τις φαντασιώσεις τρίτου τύπου τα ψυχωτικά φρου-φρου.
Ας μιλήσουν οι πιο έξυπνοι. Για τους άλλους αφήστε το καλύτερα : χρήμα, μήνυση παιδιά. Χρήμα, μήνυση παιδιά. Και πάλι απ' την αρχή.