....δεν υπάρχει ευτυχισμένη αγάπη κυρίες και κύριοι. Ο καθένας κουβαλάει μέσα του τη ραγισμένη εικόνα αυτής της αδυνατότητας. Σαν μια πληγή, σαν το πνιχτό κλάμα του πληγωμένου πουλιού. Η αλήθεια ούσα καταθλιπτική εξ ορισμού, επιτρέπει στους προέδρους των δικαστηρίων και στους ανώτατους δημόσιους υπαλλήλους να είναι ήδη σε διακοπές στις Μπαχάμες, στη Μύκονο ή αλλού, σε παραλίες όπου δεν κινδυνεύουν να μολυνθούν. Αποφεύγετε λοιπόν να αναφέρεστε σε πάθη εγκληματικά χαρούμενα, είναι το ίδιο ντεμοντέ με την ιδέα μιας επανάστασης. Αλλιώς, αν επιμένετε να μιλάτε για αγάπης μαλακίες, κάντε το με το μοναδικά επιτρεπόμενο στυλ : κλισέ και διαφημίσεις που ελέγχονται από τους τηλε-αστέρες. Και μην ξεχνάτε την ουσία : το σεξ οδηγεί στη βία ή τη μελαγχολία. Άνδρες και γυναίκες δεν μπορούν να συννενοηθούν παρά μονάχα όσο διαρκεί η φωτογράφηση για την πώληση ενός προιόντος. Τα υπόλοιπα είναι χαμένος χρόνος, μη οικονομικά προυπολογίσιμος.
Και όμως, εμείς, στρατηγοί της ιδιωτικής ζωής, χωρίς φήμη κι ανταμοιβή, κάποιοι, αν γράφαμε τα απομνημονεύματά μας, που δεν θα τα διάβαζε και δεν θα τα πίστευε κανείς, θα επιστρέφαμε στη νύχτα, δηλαδή στο πραγματικό φως. Οι άγνωστοι συνένοχοί μας κρύβονται σ'όλες τις πόλεις του κόσμου. Κι όλες οι πόλεις, τόσο διαφορετικές μεταξύ τους, μοιάζουν : τις ενώνει ένα είδος ειρήνης.
Μέσα σ'αυτό το φως όλες οι δυνάμεις της ψυχής ορμούν κι ανυψώνονται οι εξωτερικές αισθήσεις με τις οποίες βλέπουμε και καταλαβαίνουμε. Αλλά και οι εσςτερικές αισθήσεις, που κάποιοι αποκαλούν σκέψη. Πέρα από την σκέψη υπάρχει κάτι έξυπνο, κάτι που ακόμα εξερευνά. Πάει από δω κι από κει και ψάχνει : ρίχνει μια ματιά προς τα κει, μια ματιά προς τα εδώ, παίρνει και αφήνει. Πιο μακρυά απ'αυτό το έξυπνο, υπάρχει ένα άλλο που όμως δεν ψάχνει, που αρκείται στην απλή και φωτεινή ύπαρξή του, αλλά που μοιάζει παγιδευμένο μέσα σ'αυτό το φως. Και οι αισθήσεις συνεχίζουν να εξυψώνονται μέσα στις σκέψεις. Και οι σκέψεις γεμίζουν φως...

http://www.youtube.com/watch?v=HKjbYYpVHoc