Παρασκευή 11 Ιουλίου 2008


Το λέω "σταθερό πάθος" μιας κια όσο κι αν άλλαξα, μετακινήθηκα, προχώρησα, οπισθοδρόμησα, προόδευσα, αναπτύχθηκα, εξόκειλα, συμπυκνώθηκα, πάχυνα, αδυνάτισα, γέρασα, παλιμπαίδισα σταμάτησα και επανεκκίνησα δεν έκανα τίποτα άλλο από το ν'ακολουθώ αυτή την παθιασμένη σταθερότητα. Νιώθω την ανάγκη να πώ, ότι αυτή με ζει, με πεθαίνει, με χρησιμοποιεί, με χτίζει, μ'εγκαταλείπει, με επανακτά και με στρίβει στο χέρι σαν τσιγάρο. Την ξεχνώ, την ξαναθυμάμαι, την εμπιστεύομαι. Χαράζει μέσα μου ένα μονοπάτι. Δεν είμαι εγώ παρά μονάχα όταν αυτή γίνεται το εγώ μου. Με τυλίγει, μ'αφήνει, με συμβουλεύει, απέχει, εξαφανίζεται και μ'ανταμώνει. Είμαι ένα ψάρι στο νερό της, ένα όνομα στην ατζέντα της. Μου επέτρεψε να γεννηθώ, ξέρει τον τρόπο να με πεθάνει.....to be continued
http://www.youtube.com/watch?v=JUoTYS0VlXg

3 σχόλια:

Τσουχτρα είπε...

Καλό ταξίδι στο «Σταθερό Πάθος» έστω και μέσα στον virtual χαμό ! Το αξίζει… Ο πρώτος αναγνώστης το έχει σε χαρτί και το ξέρει...

Green_revenger είπε...

ο σταθερό πάθος δεν αναφέρεται σε κανένα συγκεκριμένο άτομο...είναι απλά εγώ. Οπότε...ας μείνουμε στο κείμενο κι ας μην προσπαθούμε να διακρίνουμε ομοιότητες και συγγένειες. Τέλος, δεν έχω μάθει να απολογούμαι για τίποτα και σε κανέναν. Πληρώνω τις επιλογές μου, και πάω παρακάτω. Ο καθένας με την κουλτούρα που διάλεξε.

Τσουχτρα είπε...

Είπα εγώ κάτι άλλο ?(αφού μόνο εγώ άφησα σχόλιο ) Δεν κατάλαβα προς τι η επεξήγηση....
Anyway...