Το λέω "σταθερό πάθος" μιας κια όσο κι αν άλλαξα, μετακινήθηκα, προχώρησα, οπισθοδρόμησα, προόδευσα, αναπτύχθηκα, εξόκειλα, συμπυκνώθηκα, πάχυνα, αδυνάτισα, γέρασα, παλιμπαίδισα σταμάτησα και επανεκκίνησα δεν έκανα τίποτα άλλο από το ν'ακολουθώ αυτή την παθιασμένη σταθερότητα. Νιώθω την ανάγκη να πώ, ότι αυτή με ζει, με πεθαίνει, με χρησιμοποιεί, με χτίζει, μ'εγκαταλείπει, με επανακτά και με στρίβει στο χέρι σαν τσιγάρο. Την ξεχνώ, την ξαναθυμάμαι, την εμπιστεύομαι. Χαράζει μέσα μου ένα μονοπάτι. Δεν είμαι εγώ παρά μονάχα όταν αυτή γίνεται το εγώ μου. Με τυλίγει, μ'αφήνει, με συμβουλεύει, απέχει, εξαφανίζεται και μ'ανταμώνει. Είμαι ένα ψάρι στο νερό της, ένα όνομα στην ατζέντα της. Μου επέτρεψε να γεννηθώ, ξέρει τον τρόπο να με πεθάνει.....to be continued
http://www.youtube.com/watch?v=JUoTYS0VlXg