Καλημεροβδομάδα μας καλά μου παιδιά.
Η εβδομάς που ξεκινάει, ένεκα η περίσταση, θα είναι εβδομάς "ποπκορν και σκοτεινή αίθουσα" στο νταλικόφωνο.
Όπως και πέρσι, έτσι και φέτος, σκέφτηκα ν'ακούσουμε τουγκέδα τις μουσικούλες απ'όλες (σχεδόν) τις ταινίες που είναι υποψήφιες για τα φετινά (88α) Oscars. Έτσι, για τα γούστα.
Πριν ξεκινήσουμε, μία γενική παρατήρηση. Προς ευχάριστη έκπληξή μου, οι περισσότερες από τις φετεινές υποψήφιες ταινίες έχουν ολοκληρωμένα original scores. Πράγμα εξαιρετικά σπάνιο αφού, πλέον, βρίσκουμε λίγο score και περισσότερα τραγούδια. Φέτος όμως όχι.
Κι'αφού τις προάλλες ακούσαμε το απόλυτο φαβορί (The Revenant), ξεκινάμε την βόλτα μας με μία από τις καλύτερες (κατά τη γνώμη μου) φετινές ταινίες.
Το Bridge Of Spies είναι κατασκοπευτική ταινία από κείνες που κάποτε γουστάραμε κάργα να βλέπουμε, από κείνες που, δυστυχώς, δεν βγαίνουν πια. Κι'αυτό γιατί, εκτός του ότι αναφέρεται σε πραγματικά περιστατικά, έχει πολύ καλό δράμα, χωρίς να περιορίζεται στην δράση.
Η ιστορία διαδραματίζεται στα 1960 και αφορά, κυρίως, τις διαπραγματεύσεις για την ανταλλαγή ενός κατασκόπου της KGB (που συνελλήφθη και δικάστικε στο αμέρικα) κι'ενός αμερικάνου πιλότου, το κατασκοπευτικό αεροπλάνο (U2) του οποίου καταρρίφθηκε πάνω από την ΕΣΣΔ, ενώ πραγματοποιούσε πτήση φωτογράφισης. Τα γεγονότα είναι 100% αληθινά και παρουσιάζονται από την σκοπιά του αμερικάνου δικηγόρου του ρώσου κατάσκοπου, ο οποίος κλήθηκε ν'αναλάβει και τις διαπραγματεύσεις ανταλλαγής. Ο τίτλος της ταινίας αναφέρεται στην περίφημη γέφυρα Glienicke, η οποία συνδέει το Πότσνταμ με το Βερολίνο και πάνω στην οποία έγινε η περίφημη ανταλλαγή.
Το εξαιρετικό σενάριο γράφτηκε από τους αδελφούς Coen, ενώ την σκηνοθεσία υπογράφει ο Steven Spielberg (1946). Πρωταγωνιστούν οι Tom Hanks, Mark Rylance, Alan Alda και Amy Ryan
Έκανε πρεμιέρα στις 16 Οκτώβρη 2015 στο Νιου Γιορκ.
Για το εξαιρετικό soundtrack υπάρχει ένα ανέκδοτο. Όσοι ακολουθούν και γνωρίζουν τις δουλειές του Spielberg, ξέρουν πως ο τεράστιος αυτός σκηνοθέτης έχει μία εμμονή με τις μουσικές των ταινιών του. Κι'αυτή η εμμονή ονομάζεται John Williams. Πράγματι, πρέπει να ψάξεις πολύ για να βρεις ταινία του Spielberg που να μην έχει ντύσει μουσικά ο σπουδαίος αυτός μουσικός.
Σαν την δική μας. Κι'αυτό γιατί, παρότι του προτάθηκε, λόγοι υγείας τον ανάγκασαν να μην μπορέσει ν'ασχοληθεί. Έτσι, ο σκηνοθέτης στράφηκε στον Thomas Newman (1955), έναν από τους χαρισματικότερους συνθέτες soundtracks της γενιάς του (θυμηθείτε τα Green Mile, American Beauty, Skyfall και τόσα άλλα).
Και πέτυχε διάνα, αφού ο Newman έγραψε ένα μαγικό dark score, ιδανικό για τις ανάγκες του σεναρίου, γεμάτο εικόνες που σε γυρίζουν στις ταινίες των '60s, στο απόλυτο κλίμα των '60s.
Μπράβο λοιπόν και στον Newman, αλλά και στον Spielberg που, έτσι για την ιστορία, είναι η πρώτη του ταινία από το 1985 (και το Color Purple), στην οποία δεν συνεργάστηκε με τον Williams. Πάλι για την ιστορία, να πούμε, πως εκεί είχαμε πάλι ένα μαγικό soundtrack από τον Κύριο Quincy Jones.
Αυτά τα λίγα και πάμε ν'απολαύσουμε.
Hall Of trade Unions, Moscow
Sunlit Silence
Ejection Protocol
Standing Man
Rain
Lt. Francis Gary Powels
The Article
The Wall
Private Citizen
The Impatient Plan
West Berlin
Friedrichstraβe Station
Glienicke Bridge
Hommecoming
Bridge Of Spies (End Title)
.jpg)
