Χτες, 12 Νοέμβρη, ξετέλεψε και με την έβδομη δεκαετία του.
Πρέπει να είναι από τους πιο πολυπαιγμένους του νταλικόφωνου, αλλά Neil Young είναι αυτός.
Κι'αν δεν είχε γεννηθεί, θα 'πρεπε να τον φκιάσουμε εμείς για να 'χουμε κάποιον απέναντι στον Bob Dylan, για να 'ναι στέρεο η βασιλεία του folk roots.
Δεν θα σας πω πράγματα γι'αυτόν.
Για να τον τιμήσω, σκέφτηκα να κάνω ένα αφιέρωμα, ακολουθώντας χρονολογικά την τεράστια καριέρα του.
Έτσι, την χώρισα, χονδρικά, σε δύο εικοσαετίες : η πρώτη από το 1968 μέχρι το 1988 και η δεύτερη, από το 1989 μέχρι σήμερις.
Ο χωρισμός δεν έγινε με βάση την εξέλιξη της καριέρας του, αλλά καθαρά για λόγους χώρου και χρόνου.
Χιλιόχρονος να 'ναι και να συνεχίσει τα ταξίδια του (μας)
I've Been Waiting For You
Cinnamon Girl
After The Gold Rush
Heart Of Gold
Walk On
Borrowed Tune
Barstool Blues
Let It Shine
The Old Country Waltz
Comes A Time
My My Hey Hey
Hawks And Doves
Opera Star
Mr Soul
Mystery Train
California Sunset
We Never Danced
.jpg)
