Have You Ever Seen The Rain?

Καλημέρα λουλουδάκια μου.

Σήμερις δεν ήταν να παίξω σόλο πράμα. Φυσικά, ούτε που ξέρω τι ήθελα, αλλά, πάντως, σόλο δεν ήθελα.

Αλλά, επειδής γιου καντ ολγουεις γκετ γουοτ γιου γουοντ, που λένε και οι Ονιράμα, αφορμή πήρα από μια κουβεντούλα μ'έναν φιλαράκο. Για το συγκεκριμένο διαμαντάκι της roots americana έτσι;

Που λέτε, η κουβέντα ήταν γύρω από το νόημα του τραγουδιού. Ο φιλαράκος, γνωστός αντιμιλιταριστής κι'έτσι, επέμενε πως ο John o Fogerty το 'γραψε έχοντας στο μυαλό του τις μπόμπες που έπεφταν σαν βροχή, στον πόλεμο του Βιετνάμ. Εγώ πάλι τον διαβεβαίωνα πως όχι. Και μετά ήρθαν οι μπύρες και τα jack και το αφήσαμε στην άκρη.

Τη μουσική δεν χρειάζεται να την ψάχνεις, αν δεν σ'ενδιαφέρει το σπορ. Μπορείς απλά να την ακούς και να βγάζεις γούστα. Αν, όμως, θες ν'ασχοληθείς πιο σοβαρά, καλό είναι να ξεστραβώνεσαι να διαβάζεις 2-3 πραματάκια, όχι για τίποτις άλλο, αλλά για να ξέρεις τι λες. Όταν θέλεις να λες.

Λοιπόν, που λέτε, το Have You Ever Seen The Rain δεν γράφτηκε για το Βιετνάμ. Δεν γράφτηκε καν για τα διάφορα γεγονότα αστυνομικής καταστολής της εποχής, όπως ισχυρίζονται κάποιοι άλλοι. Ναι, οι Creedence Clearwater Revival ήταν και ακτιβιστές και αντιμιλιταριστές, αλλά το συγκεκριμένο διαμάντι τους είναι απόλυτα εσωστρεφές.

Εξηγούμαι : όταν γράφτηκε, το Οκτώβρη του 1970 (κυκλοφόρησε σε 45άρι τον Γενάρη του 1971), οι CCR, παρότι στο απόγειο της δόξας τους, τρώγονταν μεταξύ τους. Κυρίως ο αδελφός του John, o Tom, ο οποίος και μόλις είχε αποχωρήσει από τη μπάντα. Αλλά όχι μόνο αυτός. Όπως έχει πει ο Fogerty, σε συνέντευξή του, "...στο top της δόξας μας, με γεμάτες τσέπες, και όμως καταθλιπτικοί και δυστυχισμένοι. Είναι που δεν περιμέναμε την φήμη και το χρήμα να έρθουν έτσι ξαφνικά..."

Και δεν είχε άδικο, αφού λίγους μήνες μετά (1972) η μπάντα διαλύθηκε.

Τέλος της θλιβερής ιστορίας. Να πώ μόνον, ότι από κάτι τέτοιες φάσεις γεννιούνται τα τεράστια τραγούδια.

Τι άλλο να πω; Α ναι. Ότι συμπεριλήφθηκε στο album τους Pendulum, το πρωτελευταίο τους δηλαδή, αφού, μετά το Mardi Gras (1972) διαλύθηκαν.

Σε ότι αφορά τώρα τις διασκευές, μ'αυτό το διαμάντι εμένα μου συμβαίνει κάτι σπάνιο. Σπανιότατο μην σας πω. Δεν υπάρχει διασκευή που να μη μου αρέσει. Καμία όμως. 

Πράγματι, όλοι όσοι αποπειράθηκαν να το διασκευάσουν, το έκαναν μαγικά. Αυτό πρέπει να έχει συμβεί το πολύ με 3-4 τραγούδια. Κάτι ο ρυθμός του, κάτι το μπρίο του, κάτι το ένα, κάτι το άλλο, όλες οι διασκευές είναι πανέμορφες.

Θ'αρχίσω με τον λατρεμένο Johnny Cash, ο οποίος το ηχογράφησε στα 1985 και το συμπεριέλαβε στον δίσκο του Rainbow. Τα λόγια περιττεύουν. Α! Δεν ακολουθώ χρονολογική σειρά έτσι;

Σειρά παίρνουν μία από τις σημαντικότερες grunge μπάντες, οι Spin Doctors, οι οποίοι το ηχογράφησαν μαγικά, για τις ανάγκες του τρομερογαμάτου soundtrack Philadelphia (1993), και μετά το κυκλοφόρησαν και σε single (1994)

Πάμε τώρα σε μία μεγάλη κυρία, την λατρεμένη Bonnie Tyler, η οποία το ηχογράφησε στα τέλη του 1982 και το συμπεριέλαβε στο πέμπτο studio album της, Faster Than The Speed Of Night (1983).

Άλλη μια καταπληκτική διασκευή είναι αυτή της μεγαλύτερης αμερικάνικης punk μπάντας, των Ramones, οι οποίοι το ηχογράφησαν αρκετά αργά, στα 1993, όχι δηλαδή με το original lineup τους. Παρόλα αυτά, το κομμάτι τα σπάει και συμπεριλήφθηκε στο 13ο studio album τους Acid Eaters (1993), το οποίο είναι φουλ σε διασκευές.

Συνεχίζω με άλλη μία διασκευάρα. Αυτή την φορά από τους αγαπημένους Smokie, που κι'αυτοί το διασκεύασαν σχετικά αργά, στα 1994, και το συμπεριέλαβαν στο 15ο studio album τους The World And Elsewhere (1995)

Και θα σας αφήκω με τον Rod Stewart της καρδιάς μας. Τούτος δω ασχολήθηκε με το διαμάντι μας αργότερα απ'όλους τους υποδέλοιποι, αφού το ηχογράφησε στα τελη του 2005 και το συμπεριέλαβε στο album του Still The Same...Great Rock Classics Of Our Time (2006) που, όπως καταλαβαίνετε από τον τίτλο του, είναι η άποψή του για πολύ-πολύ μεγάλα τραγούδια των τεσσάρων τελευταίων δεκαετιών. Κάποια στιγμή θα σας το χαρίσω.
Αυτά και φιλιά στις μούρες σας.