Κάπου σας είχα ξαναγράψει, πως ένα τεράστιο (κατ'εμέ) λειτούργημα κάποιων μεγάλων ελλήνων συνθετών, εκτός από τη μουσική τους παρακαταθήκη αυτή καθαυτή, είναι πως κατάφεραν (μερικοί καταφέρνουν και σήμερα) να βάλουν, μέσω του τραγουδιού, στο στόμα χιλιάδων ανθρώπων, στίχους και βιώματα μεγάλων ποιητών που, σε άλλη περίπτωση, θα ήταν κτήμα μόνο μερικών μυημένων.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο Θάνος Μικρούτσικος δεν μελοποιεί μεγάλο ποιητή, τουλάχιστον με την έννοια των κουλτουριάρηδων. Δεν μελοποιεί καν. Τα αθάνατα αυτά τραγούδια, τα 'γραψε ο λαϊκός ποιητής και τραγουδήθηκαν στα βουνά, στις μάχες. Ο Μικρούτσικος απλά τα ενορχηστρώνει, κρατώντας ατόφια και το τέμπο αλλά και τη μουσική, όπως ακριβώς βγήκαν τότε.
Αν εξαιρέσουμε 3 από τα διαμάντια αυτού του δίσκου (Ύμνος του ΕΛΑΣ σε στίχους των Τσάκωνα και Μαυροειδή-Παπαδάκη, Ο Μπελογγιάννης Ζει σε στίχους των Ρεντή-Χατζή και Η Διεθνής σε στίχους και μουσική των Pottier-Degeyter), όλα τα υπόλοιπα είναι χιλιοτραγουδισμένα του λαού.
Τα Αντάρτικα - Τραγούδια Της Αντίστασης κυκλοφόρησαν στα 1975 και όχι στα 1981, όπως κάποιοι επιμένουν να λένε και να δημοσιεύουν. Τραγουδούν οι Αφροδίτη Μάνου και η σχωρεμένη Μαρία Δημητριάδη ενώ, στα περισσότερα υπάρχει συνοδεία χορωδίας, υπό τη διεύθυνση του ίδιου του συνθέτη.
Όπως και τα ίδια τα τραγούδια, έτσι κι'ο δίσκος αυτός είναι (πια) ένα κομμάτι της σύχρονης ιστορίας μας.
Αυτά και καλό μας σουκού.
Ήρωες
Είμαστε Εμείς Ελλάδα Τα Παιδιά Σου
Σαν Ατσάλινο Τείχος
(του Άρη) Του Μικρού Χωριού
Στ'Άρματα Στ'Άρματα
Παιδιά Σηκωθείτε
Επέσατε Θύματα
Μαύρα Κοράκια
Ύμνος Του ΕΛΑΣ
Από Κάμπους Και Λαγκάδια
Ραγιάδες Μεις Δεν Είμαστε
Ύμνος του ΕΑΜ
Ο Μπελογιάννης Ζει
Η Διεθνής
.jpg)
