Καλημερούδια σουρτούκια μου.
Όπως ξέρετε, που και που (έως συχνά) το νταλικόφωνο γουστάρει να παρουσιάζει όλους αυτούς τους υπέροχους newbies, που ξεπηδούν (ντιε μερσί) ασταμάτητα και που δίνουν λίγια ομορφιά στο μονότονο ντάπα-ντούπα μουσικό μας ταξίδι.
Κυρίως αυτούς που ή δεν θα δούμε ποτέ στην ψωροκώσταινα, ή θα τους μάθουμε αφού πρώτα κάνουν κανά σουξεδάκι καλό, τόσο καλό, ώστε να ενδιαφερθούν οι εδώ δισκογραφικές-ραδιοφωνικοί παραγωγοί-σουρουκλεμέδες της μουσικής βιομηχανίας (sic).
Η Erin Armstrong είναι μία από δαύτους.
Μια νεοτάτη και γοητευτικοτάτη δεσποινίς (γεννηθείσα στα 1986) με μία καταπληκτική jazzy-blues φωνή, η οποία έκανε την πρώτη της εμφάνιση στα 2004, ανοίγοντας (παρακαλώ) τη συναυλία-requiem για τον σχωρεμένο Ray Charles, στη γεννέτειρά της, Columbia της Νότιας Καρολίνας.
Τον επόμενο χρόνο, 2005, μετακόμισε στο Los Angeles, παίρνοντας στις αποσκευές της την jazz ανατροφή και τις blues ρίζες της.
Στα 2007 γράφει το πρώτο της τραγούδοι για ταινία, το Fire, για το Time Out.
Στα 2008, κι'ενώ αρχίζει σιγά-σιγά να γίνεται γνωστή, ξεκινάει να περιοδεύσει όλες τις δυτικές ΗΠΑ.
Μετά, για 2 περίπου χρόνια, συμμετέχει σε διάφορα σχήματα (αλλά και solo) παίζοντας σε πολλά και γνωστά jazz και blues clubs της δυτικής ακτής.
Στα 2009 έρχεται δεύτερη στην κατηγορία "καλύτερος νέος καλλιτέχνης" του καλύτερου ίσως περιοδικού (και site) της αμερικής για τους local καλλιτέχνες, του Deli Magazine.
Από τα 2010, συνεργάζεται με τον φίλο της μουσικό Ben Fordham.
Η ίδια παίζει σπουδαίο πιάνο κι'ακόμα καλύτερη slide κιθάρα.
Το ms. parker είναι η πρώτη της δισκογραφική δουλειά. Ένα από τα μικρότερα (σε διάρκεια) albums, αλλά ένα από τα καλυτερότερα. 9 διαμαντάκια σε jazzy-blues απόχρωση, με μια (σας το 'πα) μαγική ερμηνεία.
Κυκλοφόρησε στις 12 Σεπτέμβρη 2014.
Έχει ήδη μπει στη λίστα της στενής παρακολούθησης. Θυμηθείτε με, η κοπελιά είναι για πολύ ψηλά.
Route 66
The Lady Is A Tramp
Come Rain Or Come Shine
Lover Man (Oh Where Can You Be)
All Of Me
Skylark
Just You, Just Me
Miss Otis Regrets
Summertime
.jpg)
