Η Φάμπρικα

Καλημέρα μπουμπούκια μου ολάνθιστα

Σήμερις, μετά από πάααρα πολύ καιρό, η νταλίκα επιστρέφει σε μια σαγκά που πολλοί από σας αγάπησαν κι'ακόμα περισσότεροι μου ζητάνε στο γνωστό mail.

Μιλάω για την σαγκά "(μόνο) ένα τραγούδι πες μου ακόμα".

Κι'αυτή η επιστροφή σημαδεύεται από ένα πολύ μεγάλο τραγούδι. Ένα τραγούδι-θρύλος, ένα τραγούδι που αμφιβάλλω αν υπάρχει έστω ένας άνθρωπος που να μην το ξέρει. Ένα, τέλος, από τα ομορφότερα και δυνατότερα ελληνικά τραγούδια.

Την αφορμή την πήρα ύστερα από μια κουβέντα, μ'ένα νέο παιδί, συνειδητοποιημένο και αποφασισμένο. Που όμως επέμενε, πως το συγκεκριμένο τραγούδι αφενός δεν είναι αυτού του συνθέτη κι'αφετέρου πως οι στίχοι είναι κάποιου απ'τους ποιητάδες, που ξερνάω και μόνο στο άκουσμα του ονόματός τους (αυτό ήταν ψιλο-κακιούλα για τους κουλτούρα να φύγουμε φίλους μου).

Η Φάμπρικα το λεπόν, γιατί περί αυτού ο λόγος, είναι ένα διαμάντι του Γιάννη Μαρκόπουλου, πάνω στους υπέροχους στίχους του Γιάννη Σκούρτη και εμηνευμένο από έναν από τους μεγαλύτερους έλληνες τραγουδιστές, τον Λάκη Χαλκιά.

Η αυθεντική εκτέλεση συμπεριλήφθηκε σ'έναν πολύ μεγάλο δίσκο, τους Μετανάστες, που κυκλοφόρησε αμέσως μετά την μεταπολίτευση, το Νοέμβρη του 1974, ένας από τους πρώτους πολιτικούς δίσκους της μεταπολίτευσης δηλαδής.

Διασκευές υπήρξαν μπόλικες, μιας και, όπως είπαμε παραπάνω, η τραγουδάρα πέρασε στα αθάνατα του ελληνικού τραγουδιού. Κατά έναν περίεργο τρόπο όμως, υπάρχει μία μόνη ηχογραφημένη σε studio. Αυτή της Μεγάλης Κυρίας Σωτηρίας Μπέλλου, πάλι από δίσκο του Μαρκόπουλου. Πρόκειται για άλλον έναν πολύ μεγάλο δίσκο, το Περάστε Κόσμε (άμα θέτε το ακούτε εδώ), που κυκλοφόρησε στα 1984. Πολύ μεγάλη, πάρα πολύ μεγάλη διασκευή.

Και θα τελειώσω με κάτι μαγικό. Με την διασκευή του μεγαλύτερου λαϊκού τραγουδιστή μας, του αδικοχαμένου Κυρίου Δημήτρη Μητροπάνου. Όπως θα καταλάβατε, περιορίζομαι μ'ονο σ'αυτές τις τρεις διασκευές και ο λόγος είναι απλός : μπροστά τους όλες οι άλλες φαντάζουν πάρα πολύ μικρές. Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, ο Μητροπάνος δεν ηχογράφησε ποτέ το διαμάντι μας. Αλλ'ούτε το συμπεριλάμβανε στις συναυλίες του. Πράγματι, υπάρχουν ελάχιστες ηχητικές. Διάλεξα και σας χαρίζω την καλυτερότερη (κατά την προσωπική μου άποψη). Είναι από τα 2006, από ένα φεστιβάλ της ΚΝΕ. Τεράστια ερμηνεία, ενώ διευθύνει ο ίδιος ο συνθέτης.

Με τις υγείες μας