Καλημερομήνα λατρεμένα μου κουρκουμπίνια.
Χθες που ήταν Δευτέρα, το νταλικόφωνο είχε άλλες δουλειές να κάνει, με αποτέλεσμα να μην έχει το καθιερωμένο τε και πολυαγαπημένο soundtrack τσι δευτέρας.
Οπότε, αφού έχω κάνει τους κανόνες πατσαβούρα, επανέρχομαι σήμερις, για να σας χαρίσω ένα ακόμα αγαπημένο της συλλογής μου.
Ο κανόνας είναι, ότι το original φιλμ είναι πάντα το καλύτερο και πως τα remake συνήθως υστερούν. Επειδής όμως όλοι το ξέρουν, υπάρχουν αυτές οι όμορφες γυναίκες με τα μίνι, οι εξαιρέσεις, αι οποίαι έρχονται για να πιστοποιούν τον κανόνα. Αραιά και πού, εντάξει. Αλλά έρχονται.
Αυτή είναι μία από τις (σπάνιες) περιπτώσεις.
Το The End Of The Affair είναι μια πολύ όμορφη ταινία, η οποία, στην ουσία, είναι remake μιας άλλης (πολύ όμορφης ταινίας) του 1955, που σκηνοθετήθηκε από τον Edward Dmytryk, με πρωταγωνιστές την Τεράστια Deborah Kerr και τον Van Johnson.
Ταινιάρα, που βασίστηκε πάνω στην ομώνυμη νουβέλα του μεγάλου λογοτέχνη (συγγραφέα, βιβλιοκριτικού και θεατρικού συγγραφέα Graham Green, η οποία ήταν φρεσκογραμμένη, αφού κυκλοφόρησε στα 1951.
Το δικό μας remake σκηνοθετήθηκε από τον Neil Jordan, πρωταγωνιστούν οι Ralph Fiennes, Julianne Moore και Stephen Rea και έκανε πρεμιέρα στο αμέρικα στις 3 Δεκέμβρη του 1999.
Για όσους το έχουν ψάξει λίγο, πρόκειται για μία σχεδόν αληθινή ιστορία, η οποία συνέβει στον ίδιο τον Graham Green. Εξηγούμαι.
Το plot είναι η ιστορία αγάπης, μίσους και ζήλειας ενός ανερχόμενου συγγραφέα με μια παντρεμένη μ'έναν "εθνοφουρό" κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου και, συγκεκριμένα, στο βομβαρδιζόμενο Λονδίνο, την εποχή του περίφημου Blitz (Σεπτέμβρης-Μάης 1941).
Η νουβέλα είναι αφιερωμένη από τον Green σε μία C, που δεν είναι άλλη από την τοτε ερωμένη του Catherine Walston.
Όπως και στη νουβέλα (και στην ταινία) έτσι και στην πραγματικότητα, το σπίτι του ανερχόμενου συγγραφέα καταστράφηκε από τον βομβαρδισμό. Το πιάσατε; Ωραία, πάμε παρακάτω.
Παρακάτω είναι το soundtrack. Κι'αυτό δεν χρειάζεται πολλά σχόλια, αφού υπογράφεται από τον Michael Nyman, για τον οποίο τα λόγια περιττεύουν.
Να πούμε απλά, ότι, για άλλη μια φορά, αυτός ο ευλογημένος συνθέτης μεγαλούργησε. Όχι πως περιμέναμε κάτι λιγότερο βέβαια. Προσωπικά πιστεύω, πως καθένα από τα soundtracks που δημιουργεί, είναι από μόνο του ένα κλασσικό έργο. Αλλά είπαμε, προσωπικά.
Εδώ το κατεβάζετε ολάκερο.
Diary Of Hate
Henry
The First Time
Vigo Passage
Jealous Of The Rain
The Party In Question
Intimacy
Smythe With A "Y"
Dispossessed
Love Doesn't End
Diary Of Love
Breaking The Spell
I Know Your Voice, Sarah
Sarah Dies
The End Of The Affair
.jpg)
