Καλη σας μέρα αγρολούλουδά μου μοσχομυριστά.
Σήμερις το νταλικόφωνο θέλει ν'ασχοληθεί (πάλι) με τα blues, αλλά με κάτι σπάνιο.
Συνήθως οι ντράμερς είναι η πιο αδικημένη ράτσα μουσικών. Κι'αυτό γιατί, εκτός του ότι πάντα είναι σε πίσω πλάνο, αφού κάπου πρέπει να τοποθετηθούν τα κλαπατσίμπαλα, και παρά το ότι αυτοί είναι (μαζί με τους μπασίστες) που κρατάνε το 90% του ρυθμού σε μια μπάντα, υπάρχουν και λειτουργούν (σχεδόν πάντα) στην σκιά των τραγουδιστών ή των κιθαριστών.
Άτιμη κενωνία δηλαδής ένα πράμα.
Σ'αυτόν τον χρυσό κανόνα, υπάρχουν ελάχιστες εξαιρέσεις. Πολύ λίγες ρε παιδί μου.
Μια απ'αυτές είναι και ο Donald Ray Johnson, ο πιο τεξανός απ'όλους τους Καναδούς.
Που, στην ουσία, δεν είναι ακριβώς εξαίρεση, αφού, για να γίνει γνωστός, έπρεπε να παρατήσει τις μπαγκέτες και να το ρίξει στο τραγούδι. Αλλά πάλι, εξαίρεση είναι.
Γεννήθηκε στα 1944 στο Bryan του Texas και έμαθε τα gospel (και τα blues) στις εκκλησίες, μαζί με την αδελφή του. Στα 7 του, κι'αφού κοπανούσε ότι έβρισκε μπροστά του, πρωτάγγιξε αυτό που θα ήταν το μεγάλο του ταλέντο : μια ντραμς. Σ'αυτό πρέπει να βοήθησε και τα στρατιωτικά τύμπανα των παρελάσεων, που άκουγε όλη μέρα, αφού απέναντι απ'το σπίτι του υπήρχε μια στρατιωτική ακαδημία.
Στα 1961 μπήκε στη σχολική μπάντα όπου, ο μαέστρος τον έμαθε τα μυστικά της ντραμς.
Ήδη όμως, από τα 14 του, ξεκίνησε να παίζει ημι-επαγγελματικά, σε διάφορα μπαρ, με τον τεράστιο τεξανό bluesman Nat Dove, αλλά και με άλλους γνωστούς μουσικούς της πόλης του.
Μετά την στρατιωτική του θητεία (1,5 χρόνο στη νοτιο-ανατολική Ασία σε αεροπλανοφόρο), ο Johnson μετακόμισε στην Καλιφόρνια (1967), όπου γνωρίστηκε πια με μεγάλους των blues αλλά και της RnB. Στα 1971, βιοποριστικοί (αλλά όχι μόνο) λόγοι, τον κάνουν να παρατήσει για λίγο τα blues και ν'ασχοληθεί με πιο "πιασάρικες" μουσικές, όπως η disco, φκιάνοντας, μαζί με το κολλητάρι του, τον Perry Kibble τους Taste Of Honey.
Γρήγορα όμως, και παρά την αρκετά μεγάλη επιτυχία της μπάντας, ξαναγυρίζει στην παλιά του αγάπη, μετακομίζει στο Calgary του Καναδά, και ξεκινάει μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα καριέρα.
Στο μεταξύ, παράλληλα με την ντραμς, έχει αρχίσει και να τραγουδάει.
Η αλήθεια είναι, πως ο Johnson είναι σχετικά άγνωστος στους πολλούς αφού, εκτός του ότι ζει και δημιουργεί (ακόμα) στον Καναδά, η blues δισκογραφία του είναι σχετικά μικρή, ενώ ξεκίνησε και σε μεγάλη ηλικία (τις ηχογραφήσεις).
Είναι όμως ένας μεγάλος bluesman. Αναγνωρισμένος σαν τέτοιος από τους πολύ μεγάλους του σιναφιού του.
Κι'επειδής η νταλίκα έχει το βίτσιο να σας γνωρίζει "αγνώστους", σήμερα θα σας χαρίσει μερικά από τα καλύτερά του.
Ain't No Fun To Me
Gone So Long
These Blues
Recorded At 21:28
Slow Down Baby
Here To Stay
Recorded At 21:39
Recorded At 21:44
No Guitar Blues
It Ain't Easy Being Blue
Working Girl Blues
.jpg)
