Τετάρτη 1 Μαΐου 2013

Η Αυλή Των Τρελών




Καλημερομήνα ανθισμένες μου βουκαμβίλιες.
Για την πρώτη μέρα του Μάη, και κατ'εξαίρεση, σας έχω κάτι καλό κι' ελληνικό.

Όσοι με ξέρετε, μην παραξενευτείτε. Θα σας εξηγήσω.
Τον Μπάμπη Στόκα γενικά δεν τον πάω.
Πολύ καλός μουσικός, καλός στιχουργός, δε λέω, αλλά δεν τον πάω.
Για λόγους προσωπικούς, που δεν χρειάζεται ν'αναλύσουμε εδώ.

Από τα 2001, απ'όταν δηλαδής άρχισε να ηχογραφεί σόλο δίσκους (κι'ενώ ακόμα οι Πυξ Λαξ υπήρχαν και μεσουρανούσαν), δεν είχα καταφέρει, παρόλη την καλοπιστία μου, να βρω έναν δίσκο του να μ'αρέσει. Μ'άρεσαν όμως αρκετά από τα τραγούδια που έγραψε για τη μπάντα.

Μέχρι την Αυλή Των Τρελών.
Που είναι ο τελευταίος δίσκος του, που κυκλοφόρησε στα 2012 και που είναι διαμάντι. Πραγματικό.
Όχι μόνον επειδή τους στίχους υπογράφει ο μεγάλος Άλκης Αλκαίος (του οποίου είναι και η τελευταία εν ζωή δισκογραφική παρουσία, μιας και μας άφησε τον ίδιο χρόνο). Αλλά και γιατί, παρασυρόμενος από τον μεγάλο ποιητή, ο Στόκας έγραψε πανέμορφη μουσική. Το 'χει άλλωστε, σας το 'πα παραπάνου.
14 περίεργες αλλά πανέμορφες μπαλάντες, μ'έναν στίχο ξυράφι, έτοιμο για φλέβα.

Αφορμή πήρα από το μέηλ ενός φίλου απ'τα παλιά.

ΥΓ. Όσοι δεν το ξέρετε, το εξώφυλλο δεν είναι άλλος από τον πίνακα "Η Αυλή Των Τρελών" του Φρανσίσκο Γκόγια.

Υπνόσακος
Δίχως Όνομα
Ακόμα Γράφω Γράμματα
Ένας Αστείος Ιδαλγός
Δρόμοι Της Πέστροφας
Φέρε Μαζί Σου Χρόνο
Εκεί Που Δεν Το Περιμένεις
Ο Έρωτας Σκοτώνει Και Του Πάει
Άσε Με Στ' Όνειρο
Η Αυλή Των Τρελών
Ο Μύλος Και Τ' Αστέρι
Ο Σάντσο Πάντσα Στην Οδό Σταδίου
Το Σκάφανδρο
Το Πέταγμα (το σύντομο καλοκαίρι της Κατερίνας Γ.)