Καλημέρες τζουτζουκο-τζουτζούκες μου.
Παρότι Παρασκευή του γιαραμπή σήμερις, θα ξεκινήσω με μία κακία.
Επροχθές έκαμα ένα αφιέρωμα στους Στερεο Νοβα. Είδατε εσείς πουθενά να τους κακολογάω;
Ε, το λοιπόν, μου 'ρθαν κάτι μεηλ του στυλ "άσε ρε μεγάλε που θα πιάσεις στο στόμα σου τους θέουλες" ή "μου 'μαθες κι'από electronica που θα μας πεις πως δεν παίζουν electronica". Και μερικές βρισιές επίσης.
Για τις βρισιές δεν χαλάστηκα.
Ούτε και για τα άλλα. Απλά, προτείνω να χαλαρώσουμε και να κάνουμε τις επιλογές μας. Να διαβάζουμε ότι μας αρέσει, κι'ότι δεν μας αρέσει να το προσπερνάμε.
Αλλά, όταν διαβάζουμε κάτι, τουλάχιστον ας το διαβάζουμε σωστά. Ναι; Ναι.
Σας έλεγα λοιπόν προχτές, πως πριν από τους Νοβα υπήρχαν αρκετοί άλλοι που πάλευαν με τα θηρία. Κυριολεκτικά.
Γιατί η electronica-ambient στην Ελλάδα των 80s ήταν περίεργο φρούτο. Κυκλοφορούσε μετάξύ πολύ λίγων. Και ήταν και δυσνόητη. Γιατί δυσκολότερη από την ευκολοκαψούρα της εποχής. Και με λίγους πιστούς. Το 'παμε.
Η απόδειξη όλων των παραπάνω είναι τούτοι εδώ που θέλω σήμερα να σας γνωρίσω. Για όσους δεν τους ξέρετε που, είμαι βέβαιος, θα είστε μπόλικοι.
Οι Συνθετικοί.
Δύο αδέλφια από την Κεφαλλονιά (οι Διονύσης και Αποστόλης Αυγερινός) που, στα 1985, όταν και ξεκίνησαν σαν "μπάντα", είχαν να παλέψουν τον απάλευτο. Τα πρώτα τους βήματα τα έκαναν σ'ένα μικρό στούντιο στη Δραπετσώνα, κοντά στο σπίτι τους. Διψασμένοι για συνθετικούς ήχους (άλλωστε το όνομά τους είναι απλά η ελληνική μετάφραση του synthesizers), κάπου στα 1988, έφτιαξαν ένα demo και πήραν σβάρνα τις δισκογραφικές. Τζίφος όμως. Γιατί οι δισκογραφικές ήθελαν άλλον ήχο και άλλον στίχο.
Οπότε αποφάσισαν να ηχογραφήσουν μόνοι τους. Με προσωπικά έξοδα. Και το έκαναν. Σε 500 κομμάτια. Και το μοίρασαν σε διάφορα δισκάδικα. Και τους τον επέστρεφαν πίσω. Άσχετο αν σήμερα, αυτός ο δίσκος έχει γίνει το απόλυτο cult στην electronica. Ο τίτλος ήταν απλά Συνθετικοί.
Κι'ενώ είχαν ετοιμάσει μπόλικο υλικό, στα 1993 βαρέθηκαν, το διάλυσαν και πήγαν να μείνουν μόνιμα στο Ληξούρι.
20 χρόνια μετά, στα 2010, αφού ο πρώτος τους δίσκος είχε κυκλοφορήσει ευρέως στο ίντερνετ (και είχε αποκτήσει κοινό), αποφάσισαν να ξαναενωθούν (για λίγο όμως) και κυκλοφόρησαν και ένα cd (Προσωπεία-Εφιάλτες) με το υλικό των 90s που δεν είχαν βγάλει προς τα έξω.
Οι Συνθετικοί δεν είναι κακοί. Το αντίθετο θα έλεγα. Ο ήχος τους είναι πούρος ηλεκτρονικός, ψηφιακά όμορφος και ταξιδιάρικος. Χάνουν όμως στους στίχοι. Η προσωπική μου άποψη είναι πως, αν επικεντρώνονταν στο instrumental (που το 'χουν), θα αποκτούσαν πολύ μεγαλύτερο κοινό.
Η νταλίκα αγαπάει.
Και σήμερα σας χαρίζει σκόρπιο το Προσωπεία-Εφιάλτες, αφού κάπου έχω χώσει το πρώτο τους βινύλιο και δεν το βρίσκω. Μόλις το βρω θα σας το χαρίσω.
Peace, love and synthesizers.
Λυκαυγές
Μονάχος Στο Χρόνο
Δίσεκτοι Χρόνοι
Χορεύουν Στο Δρόμο
Προσωπεία-Εφιάλτες
Αυγουστιάτικα Πρωϊνά
Σταύρος Κοσμά Πέτρης
Νυκτόπολις
.jpg)
