Κι'αφού ξεκινήσαμε το γαϊτανάκι της electronica, ήρθε πια ο καιρός να σας μιλήσω γι'αυτόν εδώ τον σπουδαίο μουσικό, έναν από τους λατρεμένους της νταλίκας, έναν από τους προφήτες αυτής της μουσικής, τον άνθρωπο που έπαιζε electronica όταν οι περισσότεροι από τους σημερινούς συνθεσαϊζεράδες δεν ήταν ούτε καν σκέψη στους όρχεις του μπαμπά τους.
Τον Κύριο Rick Wakeman.
Τον εμπνευστή, συνθέτη και δημιουργό του μεγαλύτερου δίσκου progressive-electronica rock μουσικής όλων των εποχών, του The Six Wives Of Henri VII (1973), τον οποίον θα τον βρείτε ολόκληρο στο νταλικόφωνο, αν ψάξετε λίγο μέσα στο καπερναούμ των αναρτήσεων. Όποιος τον βρει και τον ακούσει θα παραδεχτεί πως δεν έχασε τον χρόνο του τζάμπα. Οι υπόλοιποι, θ'ακούσετε (σ'αυτό το αφιέρωμα) κανά δυο διαμάντια απ'αυτόν τον μαγικό δίσκο.
Γεννήθηκε στα 1949 στο δυτικό Λονδίνο, άρχισε να παίζει πιάνο στα 5 του, αλλά προτίμησε τα keyboards, όταν πήρε το πρώτο του στα 12.
Στα 1968 μπήκε στο ξακουστό Royal College Of Music, για να σπουδάσει πιάνο, κλαρίνο, ενορχήστρωση και μοντέρνα μουσική, αλλά, ένα χρόνο μετά το παράτησε για να γίνει μουσικός session, μουσικός που παίζει για άλλους δηλαδή, που συμμετέχει σε ηχογραφήσεις άλλων.
Και, για να καταλάβετε για τι είδους session μιλάμε, φτάνει να σας πω, ότι το πιάνο που ακούτε στο Morning Has Broken του Cat Stevens, ή το melotron που ακούτε στο Space Oddity του David Bowie, είναι Rick Wakeman. Για το δεύτερο μάλιστα, η αμοιβή του ήταν 9 λίρες. Θα μπορούσα να σας αναφέρω καμιά τριανταριά sesions ακόμα, αλλά μάλλον καταλάβατε.
Τον Ιούλιο του 1971, μέλος των Strawbs, σε μια συναυλία στο Queen Elizabeth Hall του Λονδίνου, έπειτα από ένα σόλο πιάνο κομμάτι (Temparament Of Mind), όλο το θέατρο σηκώθηκε και χειροκροτούσε επί 14 λεπτά. Ήταν η αρχή της δημοσιότητας.
Τον ίδιο χρόνο γίνεται μέλος των Yes (αντικαθιστώντας τον Tony Kaye), μιας από τις σπουδαιότερες progressive rock μπάντες όλων των εποχών.
Παρότι χάρη στους Yes εδραίωσε τη φήμη του αλλά και τη μοναδικότητά του, η σχέση του μαζί τους ήταν και περίεργη και θυελλώδης. Κυρίως γιατί, παράλληλα έκανε και σόλο καριέρα. Έτσι, έπειτα από μία περιοδεία, στα 1974, τους εγκαταλείπει, για να επιστρέψει στα 1976 και να ξαναφύγει στα 1980. Στα 1989, βρίσκει τρεις από τους παλιούς Yes και φτιάχνουν τους ABWH (Anderson Bruford Wakeman Howe), τους οποίους και εγκαταλείπει στα 1991.
Στα 1995 επιστρέφει στους Yes , συμμετέχει στο μέτριο album Keys To Ascension (1996) και την ξανακάνει πριν η μπάντα ξεκινήσει περιοδεία.
Στα 2002 ξαναπάει και μένει μαζί τους μέχρι τα 2008. Εκεί αναγκάζεται ν'αποχωρήσει, όταν οι γιατροί τον συμβουλεύουν να μην ξανακάνει πολύμηνες περιοδείες. Άφησε όμως στο πόδι του έναν καταπληκτικό αντικαταστάτη : τον γιο του Oliver Wakeman που, όπως και ο άλλος γιος Adam, είναι σπουδαίοι κιμπορντίστες, με βάση το αξίωμα του μήλου και της μηλιάς.
Μέχρι τα σήμερα, και εκτός από τα album με τους Yes, έχει στο ενεργητικό του πάνω από 60 (ναι ναι!) albums, είτε με τους γιους του, είτε solo, είτε με τους ABWH ή τους Strawbs.
Ένας μεγάλος μουσικός, σας το 'πα.
Ένας από τους καλύτερους (για μένα ο καλύτερος) στο είδος του. Και μετριόφρων. Είναι αυτός που είπε το περίφημο "αν έπαιζα καλό πιάνο, δεν θα ασχολιόμουν με τα synthesizers", τη στιγμή που θεωρείται από τους τρεις καλύτερους rock πιανίστες όλων των εποχών.
Πάρτε ένα μικρό δείγμα του και θα επανέλθω σύντομα.
Αυτά και καλημέρα μας.
Status Of Justice
Catherine Howard
The Prisoner
Anne Boleyn
The Palais
White Rock
Arthur
Catherine Of Aragon
Crime Of Passion
Merlin The Magician
.jpg)
