Port D' Amsterdam

Στο λιμάνι του Αμστερνταμ, ναυτικοί χορεύουν

τρίβοντας τις κοιλιές τους στις κοιλιές των γυναικών

και περιστρέφονται, και χορεύουν

σαν ήλιοι που τους έφτυσαν

μέσα στον σπαραχτικό ήχο

ενός μουχλιασμένου ακορντεόν

Ένα τραγούδι - ύμνος.

Προσωπικά το ομορφότερο και δυνατότερο τραγούδι του λατρεμένου Jacques Brel.

Ένα τραγούδι που με στοιχειώνει κάθε φορά που το ακούω.

Το Port D' Amsterdam (ή Amsterdam) γράφτηκε από τον Brel στα 1963, όταν είχε αποσυρθεί στο σπίτι της φίλης του Sylvie Rivet στο παραθαλάσσιο χωριουδάκι Roquebrune-Cap-Martin (δίπλα στο Monaco) βλέποντας τη Μεσόγειο. Ο μύθος θέλει τον Brel, στις 6 ένα πρωϊνό να διαβάζει τους στίχους στον Fernand, έναν εστιάτορα που, εκείνη την ώρα, καθάριζε ψάρια στην παραλία για να φτιάξει μπουγιαμπές (παραδοσιακή γαλλική ψαρόσουπα). Εκείνος ξέσπασε σε λυγμούς (παλιός ναυτικός) και άνοιξε με γυμνά χέρια αχινούς για να κρύψει τη συγκίνηση.

Το υπέροχο αυτό διαμάντι, όσο κι'αν ακούγεται περίεργο, δεν ηχογραφήθηκε ποτέ σε studio από τον Brel. Ο ίδιος είπε (κι'έχει απόλυτο δίκιο) πως δεν θα μπορούσε να το τραγουδήσει μόνος τους ανάμεσα σε τέσσερις τοίχους. Μόνο να το μοιραστεί με τον κόσμο, για να δώσει και να πάρει συγκίνηση.

Αυτός είναι και λόγος που το βρίσκουμε μόνο σε live εκτελέσεις, ιδιαίτερα στον δίσκο-σταθμό του Brel, Enregistrement Public a l' Olympia (1964), ο οποίος σύντομα θα παίξει στο νταλικόφωνο.

Υπάρχουν καμιά εικοσαριά διασκευές, άλλες studio και άλλες live. Δυστυχώς, εκτός από δύο, όλες τους είναι από κακές ώς ότι να 'ναι. Πράγμα σχεδόν λογικό, μιας και το κομμάτι "κολλάει" στην κυριολεξία με το πάθος του δημιουργού του (συμβαίνουν αυτά).
Γι'αυτό θα σας χαρίσω μόνον αυτές τις δύο.
Η πρώτη (και η πιο γνωστή) είναι αυτή του David Bowie. Την διασκευή του, ο Bowie την εμπνεύστηκε από την δουλειά που έκανε πάνω στον Brel ο αγγλο-αμερικάνος τραγουδιστής και παραγωγός Scott Walker. Πρώτη φορά την κυκλοφόρησε σ'ένα single (εξαιρετικά δυσεύρετο πλέον), σαν b-side στο δικό του Sorrow (1970). Έκτοτε το βρίσκουμε σε αρκετούς δίσκους του, live και studio αλλά και στη συλλογή του Rare (1983).




Την ίδια χρονιά, λιγότερο γνωστή αυτή, έχουμε την υπέροχη πραγματικά διασκευή του αγαπημένου folk τραγουδιστή και σπουδαίου ακτιβιστή John Denver. Την βρίσκουμε στο καλύτερο studio album του, Take Me To Tomorrow (1970), το οποίο, μέσα στη βδομάδα που έρχεται, θα τον παίξω στο νταλικόφωνο.
Αυτά και καλή Κυριακή.