Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012

Choeurs (Οι σκοτεινοί πόθοι του Σοφοκλή)


Ο Σοφοκλής (496-406 πχ) είναι ένας από τους τρεις τραγικούς μας ποιητές (οι άλλοι δύο είναι οι Αισχύλος και Ευριπίδης) των οποίων έχουν διασωθεί ολοκληρωμένα έργα.
Συνέγραψε συνολικά 123 τραγωδίες, από τις οποίες είναι γνωστές κατ'όνομα οι 114 και, απ'αυτές, έχουν διασωθεί ολοκληρωμένες μόνο οι 7.
Τρεις από τις 7 είναι η Αντιγόνη, η Ηλέκτρα και οι Τραχίνιαι.

Ο Wajdi Mouawad είναι ένας Λιβανο-Καναδός συγγραφέας, ηθοποιός και σκηνοθέτης, που γεννήθηκε στο Λίβανο στα 1968, έζησε για λίγο στη Γαλλία και, από τα 1983 ζει και δουλεύει στο γαλλόφωνο Quebec στον Καναδά.

Το κοινό σημείο των δύο παραπάνω είναι ένα μοναδικό δρώμενο, το "Des Femmes", το οποίο εμπνεύστηκε και σκηνοθετήθηκε από τον Mouawad (σε συνεργασία με τον ποιητή Robert Davreu). Το Des Femmes αποτελεί το πρώτο μέρος του "Projet Sophocle", μιας εξαιρετικής δουλειάς του Mouawad πάνω στις 7 ολοκληρωμένες τραγωδίες του Σοφοκλή. Αποτελείται από τρεις διαφορετικές παραστάσεις, μία για κάθε ένα από τα τρία "γυναικεία" (Αντιγόνη, Ηλέκτρα και Τραχίνιαι) έργα του τραγωδού μας. Η κάθε παράσταση διαρκεί 1 ώρα και 45 λεπτά, ενώ η συνολική διάρκεια της τριλογίας, μαζί με τα entractes ξεπερνά τις 6μισυ ώρες.
Πρωτοπαίχτηκε στα τέλη του 2010 στον Καναδά και έχουν ήδη ανακοινωθεί περιοδείες παντού. Για την Ελλάδα, δυστυχώς, δεν έχουμε μάθει ακόμα αν θα συμπεριληφθούν παραστάσεις.

Ο Bertrand Cantat (1964) είναι γάλλος τραγουδοποιός, τραγουδιστής και (εσχάτως) ηθοποιός. Είναι επίσης και πρώην φυλακόβιος, αφού, στα 2003 φυλακίστηκε στη Λιθουανία για τον θάνατο της φίλης του (και κόρης του Jean-Louis Trintignant) Marie. Στα τέλη του 2004, μεταφέρθηκε σε γαλλικές φυλακές, στο Muret της νοτιοδυτικής Γαλλίας, απ'όπου αποφυλακίστηκε, έχοντας εκτίσει το μισό της ποινής και μέσα σε θύελλα διαμαρτυριών από φεμινιστικές οργανώσεις.
Οι περισσότεροι τον ξέρουν σαν τον frontman της γαλλικής μπάντας Noir Desir, η οποία διαλύθηκε οριστικά στις 30 Νοέμβρη 2010, έπειτα από μία επεισοδιακή συναυλία (Οκτώβρης του 2010) που θύμιζε έντονα τις συναυλίες του Νταλάρα πέρσι στα δυτικά της Αθήνας.

Οι Cantat και Mouawad είναι από χρόνια φίλοι. Έτσι, όταν ο τελευταίος δούλευε πάνω στο Des Femmes, πρότεινε στον Cantat να πάρει μέρος σαν ηθοποιός-τραγουδιστής κι'αυτός δέχτηκε. Είχαν υπολογίσει όμως χωρίς τις αντιδράσεις. Πράγματι, από τις πρώτες κι'όλας παραστάσεις, η παρουσία του θεωρήθηκε "προσβολή" και το θέμα έφτασε μέχρι την καναδική βουλή, όπου αρκετοί βουλευτές ζήτησαν (ούτε λίγο ούτε πολύ) την απαγόρευση της παραμονής του στη χώρα.
Το αποτέλεσμα ήταν να εκδιωχθεί από την παράσταση, με απόφαση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου του Μόντρεαλ. Πρόλαβε όμως μερικές παραστάσεις, ενώ, αν οι πληροφορίες είναι σωστές, θα ξαναπαίξει στις εκτός Καναδά περιοδείες, σε εναλλαγή με έναν αντικαταστάτη.

Όλη αυτή η ιστορία για να σας παρουσιάσω έναν υπέροχο δίσκο. Θα μπορούσαμε να πούμε πως πρόκειται για το soundtrack του θεατρικού δρώμενου, και δεν θα πέφταμε πολύ έξω.
Το Choeurs (τα Χορικά επί το ελληνικότερον) περιλαμβάνει 17 διαμάντια, 15 από τα οποία γράφτηκαν για το Des Femmes και ερμηνεύτηκαν επί σκηνής από τον Cantat. Για να ακριβολογούμε, γράφτηκαν σε συνεργασία με τους Bernard Falaise, Pascal Humbert και Alexander MacSween.
Οι στίχοι, εκτός από τα δύο που είπαμε πιο πάνω (Dithyrambe Au Soleil και Bury Me Now) είναι από την μετάφραση του Σοφοκλή, που έκανε ο προαναφερόμενος ποιητής Davreu.Σε ότι αφορά τη μουσική αλλά, κυρίως, την ερμηνεία, πρόκειται για Bertrand Cantat σε πάρα πολύ μεγάλες στιγμές.
Κυκλοφόρησε στις 11 Δεκέμβρη του 2011 κι'αν δεν τον ακούσετε δεν θα καταλάβετε για τι πράγμα μιλάω.

Αυτά και καλό σαββατοκύριακο


Dithyrambe Au Soleil
Dejanine
Le Choeur Joie
La Puissance De Cypris
Les Mouillages
Revelation De L' Oracle
Puisse Un Vent Violent Se Lever
La Victoire De Thebes
Rien N'Est Plus Redoutable Que L' Homme
Heureux Sont Ceux Qui Du Malheur
Eros
Bury Me Now
Dionysos
Elle Viendra L' Erinys
Courir Sous La Pluie
Le Choeur Des Oiseaux
Les Serviteurs d' Ares