Καλημέρα πανσέδες μου.
Κι'αφού (προς το παρόν) ξεμπερδέψαμε με τις αποκλειστικότητες και τις νέες κυκλοφορίες, πάμε να ξαναβρούμε τις μεγάλες μας αγάπες.
Μία απ'αυτές τα blues.
Κι'αυτός εδώ ο πολύ μεγάλος μεσιέ.
Για όσους δεν τον καλοξέρουν, πάμε να τον γμωρίσουμε λιγάκι.
Ο Lightnin' Hopkins γεννήθηκε στα 1912 στο Centerville του Texas σαν Sam John Hopkins κι'έπεσε μέσα στη μαρμίτα των blues από μικρός.
Στα 8 του, όταν και συνάντησε (σε μια εκκλησία του Buffalo) τον Blinde Lemon Jefferson (έναν από τους σπουδαιότερους τεξανούς blues κιθαρίστες), κατάλαβε πως blues are his businness και κόλλησε σαν βδέλλα πάνω στον αξάδελφό του Alger "Texas" Alexander για να μάθει κιθάρα.
Κι'αφού έμαθε, συνόδευε (από τα 14 του) τον Jefferson στις διάφορες εκκλησίες. Ο Hopkins ήταν ο μόνος μουσικός που ΄δεχτηκε ποτέ ο Jefferson να παίξει πλάϊ του. Και έπαιξε, και έμαθε πάρα πολλά.
Στα 1935 φυλακίζεται, για άγνωστη αιτία, στο Houston, απ'όπου αποφυλακίζεται τρία χρόνια μετά. Στα 1940 επιστρέφει στο πατρικό του και γίνεται αγρότης, αφού πρώτα δοκίμασε την τύχη του σαν μουσικός, στο Houston, χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Στα 1946 όμως, ξαναπηγαίνοντας στο Houston, ανοίγει η τύχη του (και μας). Ένα βράδυ, ενώ παίζει στο Third Ward (ένα από τα 6) του Houston, τον ανακαλύπτει μία κυνηγός ταλέντων της Aladdin Records, η Lola Anne Cullum, η οποία τον παίρνει μαζί της στην California, όπου και ηχογραφεί τα πρώτα του τραγούδια.
Στα 1948 επιστρέφει στο Houston και υπογράφει στην blues-country δισκογραφική εταιρεία Gold Star Records. Κι'από κει τα πράγματα παίρνουν το δρόμο τους.
Γνωστός στο πλατύ κοινό όμως, θα γίνει στα 1960, όταν και πρωτοεμφανίζεται στο Carnegie Hall, δίπλα στους Joan Baez και Pete Seger τραγουδώντας το θεϊκό spiritual Mary Don't You Weep.
Από τότε, ο Hopkins θα γίνει ο bluesman με τις περισσότερες ηχογραφήσεις από κάθε άλλον.
Θεωρείται (και είναι) ένας από τους καλύτερους κιθαρίστες των blues. To Rolling Stone Magazine τον έχει κατατάξει στην #71 των 100 μεγαλύτερων κιθαριστων όλων των εποχών. Στο μετά θάνατον αφιέρωμά τους, οι New York Times τον μνημονεύουν σαν έναν από τους μεγαλύτερους country-bluesmen και σαν αυτόν που επηρέασε περισσότερο από κάθε άλλον τους κιθαρίστες της rock.
Πέθανε στο αγαπημένο του Houston (του οποίου θεωρείται ο ποιητής) στα 1982 από καρκίνο του οισοφάγου, σε ηλικία 69 χρονών. Άγαλμά του υπάρχει στο Crockett, μία από τις κοινότητες του Houston.
Η νταλίκα αγαπάει Hopkins και μάλιστα πολύ. Κι'επειδής θεωρεί πως έχει αδικηθεί, σας χαρίζει σήμερα ένα αρκετά χορταστικό πιάτο απ'αυτόν, με την υπόσχεση να επανέλθει.
Mojo Hand
Lightnin' Jump
Coffee For Mama
Sometimes She Will
The Foot Race Is On
The Gambling Life
Shotgun
Lightnin' Strikes One More Time
Pneumonia Blues
Let Me Play With Your Poodle
Santa Fe Blues
Short Haired Woman
Rainy Day Blues
Late In The Evening
.jpg)
