Καλημέρες μας.
Μία μέρα έμεινε πριν τις σημαντικότερες εκλογές (μέχρι τις επόμενες) κι'όλος ο κόσμος έχει τα βλέμματά του στραμμένα στο ελλάντα. Κι'αφού έτσι είναι αν έτσι νομίζουμε, είπα σήμερα να σας βάλω κάτι που θα σας τσιτώσει, μην και κάμετε κανά λάθος πίσω από το παραβάν.
Σε πολλούς, είμαι βέβαιος, δεν θ'αρέσει. Και καλά θα κάνουν. Γιατί, η μουσική ναι μεν είναι τέχνη των μαζών, αλλά σαν τέχνη έχει και τις δικές της εκκεντρικότητες.
Μία απ'αυτές είναι και η "δικιά" μας, η Διαμάντω, ή αλλιώς Diamada Galas.
Η "ικανή για τη μεγαλύτερη αποθαρρυντική φωνητική τρομοκρατία" Galas γεννήθηκε στην Καλιφόρνια, στα 1955 από έλληνες γονείς, σπούδασε εντατικά μουσική και, στα 1979, αποφάσισε να μετοικίσει στην Ευρώπη και στα 1982 κυκλοφόρησε το πρώτο της studio album (The Litanies Of Satan), από το όνομα του οποίου και μόνο καταλαβαίνετε πως η κυρία είναι εντελώς αλλού, χαμένη μέσα στο punk experimental και στο avant guarde, κάτι που μερικοί (εύστοχα) έχουν ονομάσει punk jazz.
Προσθέστε σ'αυτό και το εύρος της φωνής της, η οποία ξεπερνά τις 3,5 οκτάβες, και έχετε μπροστά σας τον πλήρη πίνακα μιας μουσικής αποκάλυψης του Ιωάννη, που στέλενει τον Klauss τον Nomi για βρούβες, ραδίκια και ρόκκα.
Γνωστή όμως στο ευρύ κοινό έγινε από το υπέροχο έργο της The Mask Of The Red Death, μία οπερατική τριλογία η οποία είναι ευθεία αναφορά για τα άτομα που πάσχουν (και πεθαίνουν) από το AIDS.
Στα 1985, κι'ενώ είχε αρχίσει να ηχογραφεί το πρώτο μέρος της τριλογίας αυτής (The Divine Punishment), ο αδελφός της Dimitri (ή Δημήτρης) Galas προσβάλλεται από τον υιό και πεθαίνει στα 1986, λίγο πριν την ολοκλήρωση της τριλογίας.
Το σοκ του θανάτου του αδελφού της κάνει την Galas να δοθεί ψυχή τε και σώματι στον αγώνα ενάντια αυτής της τόσο απαίσια άδικης αρρώστειας.
Αλλά αυτά θα τα πούμε αναλυτικά όταν θα σας παρουσιάσω την καταπληκτική αυτή τριλογία.
Σήμερα θα σας χαρίσω έναν πάρα (μα πάρα) πολύ περίεργο δίσκο της. Μου τον έφερε στο μυαλό η ηχολήπτρια της καρδιάς μας, η Νικολέττα, η άλλως επονομαζόμενη και "τρόμος της κονσόλας".
Πρόκειται για το The Singer, το έκτο studio album της, που κυκλοφόρησε τον Απρίλη του 1992.
Τα τραγούδια του δίσκου δεν είναι δικά της. Είναι παραδοσιακά αμερικάνικα τραγούδια, gospel και blues σε δική της διασκευή. Κι'επειδή μιλάμε για διασκευή της Galas, καταλαβαίνετε το περίεργον του δίσκου. Το Judgment Day είναι live από παράστασή της στα 1991.
Όλα τα όργανα και τα φωνητικά είναι δικά της (πιάνο και όργανο) και ο μόνος που συμμετέχει είναι ο Eric Lijestrand στην συν-παραγωγή.
Να το ξαναπώ : ο δίσκος αυτός δεν είναι για όλα τ'αυτιά και να τον αφιερώσω στη Νικολέττα μας.
My Love Will Never Die
Reap What You Sow
Where You There When They Crucified My Lord
Gloomy Sunday
Balm In Gilead, Swing Low, Sweet Chariot
Insane Asylum
I Put A Spell On You
Let My People Go
See That My Grave Is Kept Clean
Judgment Day
.jpg)
