Τσαγκαροδευτέρα σήμερις αγαπούλες.
Και το νταλικόφωνο συνεχίζει από κει που τα παράτησε χθες. Κι'αφού το χιόνι συνεχίζει να πέφτει πυκνό στο Coventry, η mood συνεχίζει να είναι jazzy.
Θα καταλάβατε, βέβαια, πως η νταλίκα έχει μιαν αδυναμία στον Chet Baker. Αυτόν τον "πρωϊνό μουσικό είδωλο - βραδυνό ελεεινό junkie" τρομπετίστα, έναν από τους μεγαλύτερους και σπουδαιότερους της παγκόσμιας jazz σκηνής. Εφάμιλος ίσως με τον πολύ μεγάλο Dizzy Gillespie (και σχωράτε με αν έγινα ιερόσυλος).
Γεννήθηκε στα 1929 στην Οκλαχόμα και πέθανε στο Άμστερνταμ, σε ηλικία 58 ετών, νικημένος από το πάθος του για την ηρωίνη.
Σήμερα όμως δεν θα του κάνουμε αφιέρωμα.
Σήμερα θα τον ακούσουμε παρέα μ'έναν άλλον "καταραμένο" γίγαντα της jazz, τον πιανίστα Bill Evans (1929-1980), με τον οποίον, εκτός από τη μουσική ιδιοφυία, ο Baker μοιράστηκε το ίδιο πάθος για την άσπρη σκόνη.
Το The Complete Legendary Sessions δεν είναι παλιός δίσκος. Κυκλοφόρησε στα 2009 και πρόκειται, στην ουσία, για μία θαυμάσια συλλεκτική δουλειά, η οποία περιλαμβάνει διαμάντια από τις διάφορες sessions των δύο αυτών γιγάντων της jazz, διαμάντια μερικά από τα οποία είχαν ήδη κυκλοφορήσει σε δύο δίσκους του Baker (Chet και Chet Baker Plays The Best Of Lerner And Loewe) και οι δύο απ'τα 1959.
Όλες οι sessions είναι απ'την περίοδο 1957-1959. Μαζί τους παίζουν οι Herbert Mann (φλάουτο), Pepper Adams (σαξόφωνο), Kenny Burrel (κιθάρα), Paul Chambers (μπάσο), Connie Kay, Philly Joe Jones και Catford Jonis (ντραμς) και Zoot Sims (άλτο και τενορ σαξόφωνα).
Κι επειδής τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, σταματάω εδώ.
Εσείς καθήστε αναπαυτικά, βάλτε και κανά πιοτί και αφεθείτε. Η jazz δεν χρειάζεται μουσικές γνώσεις. Απαιτεί ψυχή.
Alone Together
How High The Moon
Never Entered My Mind
Tis Autumn
If You Could See Me Now
September Song
You'd Be So Nice To Come Home To
Time On My Hands
You And The Night And The Music
Early Morning Mood
Show Me
I Talk To The Trees
Thank Heaven For Little Girls
I Could Have Dance All Night
Almost Like Being In Love
.jpg)
