Πέρασαν κι'όλας 30 χρόνια. Μέρα τη μέρα.
Θυμάμαι ακόμα εκείνο το απόγευμα, μαζεμένοι στον ιστορικό "Κατσουλάκη" να ετοιμαζόμαστε γι' ΑΥΤΟ.
Στο Ναό της Φιλαδέλφειας θα ζούσαμε το πρώτο rock ξεπαρθένεμά μας.
Είχαμε πάρει βέβαια το βάφτισμα του πυρός με τους Police στο Σπόρτινγκ, το ξύλο με τους μπάτσους, τις πρώτες μας μπύρες στα 16, αλλά ΑΥΤΟ θα ήταν η πρώτη λειτουργία.
Rory Gallagher στην Ελλάδα. Πάνω στα πολύ ντουζένια του.
Κι'οταν ήρθε η ώρα, η μαγεία ξεπέρασε τις προσδοκίες μας.
Τζην, το κλασσικό καρώ πουκάμισο και άσπρα stan smith.
Και οι πιστοί να κοινωνούν την απίστευτη ενέργεια αυτού του μάγου της κιθάρας.
Και το Do you Read Me να διαδέχεται το Moonchild κι'εγώ να με θεωρώ διαλεχτό που το έζησα, που το ζούσα.
Έπειτα ο τόπος γέμισε μπάτσους, δακρυγόνα, ξύλο.
Και ο Ιρλανδός το χάρηκε, το χάρηκε πολύ, το είπε άλλωστε : "μία από τις καλύτερες συναυλίες μου"
Το bootleg το βρήκα στα 1987 στο Παρίσι.Από τότε το κρατάω φυλαχτό.
Στον Τάκη, τον Γιώργο, τον Μάνο, τον Φίλιππα και τον Δημήτρη.
ΥΓ: όσοι ψάχνουν καθαρό stereo ήχο, να προσπεράσουν. Αυτό το bootleg είναι
ψυχή.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου