Είμαστε στο κοσμοσωτήριον έτος 1978 και η νταλίκα δεν είναι ακόμα παρά ένα τρυφερούδι, γλυκούτσικο και με μαλλί αφάνα (κανονική).Τον θυμάμαι ακόμα, σε κείνο το δισκάδικο του Γιάννη του Κλη, απέναντι από το λύκειο, να χαζεύει τη βιτρίνα με τα βινύλια και να ονειρεύεται πικάπ κι ενισχυτές και ηχεία και τέτοια μαγικά.
Και εγένετο φως αγαπούλες. Γυρίζοντας μια μέρα από το σχολείο βλέπει μεγάλα κλειστά πακέτα να τον περιμένουν στην είσοδο του σπιτιού. Ραδιοενισχυτής (Clarion)!! Και πικάπ (Philips με κεραμική κεφαλή)!!! Και τεράστια ηχεία με ξύλινη επένδυση (Clarion)!!! Και δύο αδελφές να διεκδικούν τη νομή και την κατοχή τους.
Το πρώτο μας ηχοσύστημα αδέλφια! Κανονικό όμως. Όχι τα μικρά μονοφωνικά κασσετοφωνάκια με την ελάχιστη volume και τις 90άρες κασσέτες να λιώνουν μέσα τους. Ούτε το ψαγμένο πομπινόφωνο με τις στρογγυλές δυσεύρετες πομπίνες.
Και που λέτε, στήθηκαν στο άψε-σβήσε, μέσα σ'ένα απιστεύτου κιτς έπιπλο (με τζαμάκια στις θήκες για τα βινύλια), και άρχισε το εναγώνια ψάξιμο για δίσκοι. Είχε κάποιους η μεγάλη αδελφή (Al Bano, Jazz 'O' Maniacs και κάτι κομμουνιστικούς - ένεκα κνίτισα εκείνη την εποχή) αλλά δεν έφταναν ούτε για ορεκτικό.
Από την άλλη, το χαρτζιλίκι λίγο και οι τιμές των βινυλίων κομματάρα αλμυρές. Η λύση μπορούσε να ήταν το Μοναστηράκι, αλλά τότε δεν υπήρχαν ακόμα πάρα πολλοί μεταχειρισμένοι. Οπότε;
Οπότε διαπραγμάτευση λατρεμένοι μου. Διαπραγματεύσεις για την ακρίβεια. Από τη μία με τους προγόνους για μικρή αναπροσαρμογή στο χαρτζιλίκι κι'από την άλλη με τον Γιάννη τον Κλη για αγορές βινυλίων με δόσεις.
Δεν μπορώ να πω ότι οι διαπραγματεύσεις πήγαν πολύ καλά. Κυρίως η πρώτη. Η δεύτερη έτσι κι έτσι. Μπορώ όμως να πω τούτο : για να γιορτάσει το νέο πελάτη του, ο Γιάννης αποφάσισε να μου κάνει δώρο το πρώτο μου βινύλιο και να μου κάνει σημαντική έκπτωση στο δεύτερο.
Το δεύτερο ήταν τα Greatest Hits του Bob Dylan.
Το πρώτο βινύλιο της νταλίκας είναι αυτό που σας χαρίζω σήμερα. Το Close to the Edge των Yes, των πρόδρομων της progressive rock. Μιας από τις καλύτερες μπάντες όλων των εποχών με σίγουρα των καλύτερο κιμπορντίστα όλων των εποχών, τον Rick Wakeman.
Η Ψυχεδέλεια σε πολύ μεγάλες στιγμές.
Ο τίτλος του alboum παραπέμπει στη νουβέλα Siddartha (1922) του γερμανο-ελβετού πολυκαλλιτέχνη (συγγραφέας, ποιητής, ζωγράφος κλπ κλπ) Hermann Hesse, όπου Siddartha βλέπε έναν νεπαλέζο που κάνει ένα πνευματικό ταξίδι την εποχή του Βούδα. Τι λέγαμε παραπάνω για ψυχεδέλεια; Αυτό ακριβώς.
Είναι το πέμπτο studio album της μπάντας και είναι σπονδυλωτό γύρω από τρία βασικά θέματα. Έτσι θα τα παίξουμε και μεις αν δεν έχετε αντίρρηση. Ηχογραφήθηκε μεταξύ Απρίλη και Ιούνη του 1972 και κυκλοφόρησε στις 13 Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου.
Το μαγικό εξώφυλλο είναι του Roger Dean, ενώ στα εσώφυλλα υπάρχουν φωτογραφίες του μπασίστα των Yes Chris Squire.
Ο μαγικός αυτός δίσκος συμπεριλήφθηκε στην περίφημη λίστα του βιβλίου του Robert Dimery "1001 Albums you must hear before die" (2005).
Να πούμε τέλος, ότι επανακυκλοφόρησε στα 2003 με bonus tracks (που άμα ψήνεστε σας τις στέλνω με τον γνωστό τρόπο).
1. Close to the Edge
- The Solid Time of Change
- Total Mass Retain
- I Get Up I Get Down
- Seasons of Man
2. And You And I
- Cord of Life
- Eclipse
- The Preacher The Teacher
- Apocalypse
3. Siberian Khatru
.jpg)
