Κυριακή 29 Μαΐου 2011

Hasta Siempre Comandante


Λόγω της ¨επαναστατικής" επικαιρότητας των τελευταίων ημερών και κάνοντας ένα διάλειμμα από τη συσσωρευμένη αγανάχτηση, η νταλίκα σήμερα Κυριακή (του θεού) ψάχνει την ιστορία ενός πολύ-πολύ-πολύ αγαπημένου τραγουδιού.
Ειλικρινά δεν ξέρω πόσοι από τις εκατοντάδες χιλιάδες "αγαναχτισμένων" πολιτών που συρρέουν στις πλατείες γνωρίζουν αυτό το διαμάντι. Θέλω να πιστεύω πως είναι κατά τι λιγότεροι απ'αυτούς που γνωρίζουν ποιός ήταν ο Comandante Che Guevara. Όπως και να 'χει, πρόκειται για τραγουδάρα.

Δημιουργός του είναι ο περίφημος κουβανός μουσικός Carlos Puebla, που, στα 1965, κι ενώ ο Che είχε ήδη εγκαταλείψει την Κούβα μεταφέροντας την επανάσταση στο Κονγκό (και αργότερα στη Βολιβία, όπου προδώθηκε, πιάστηκε κι εκτελέστηκε στα 1967), αποφάσισε να μελοποιήσει την απάντησή του στο αποχαιρετηστήριο γράμμα του Che. Ακόμα και ο ίδιος ο τίτλος του (Hasta siempre Comandante) είναι μέρος της περίφημης φράσης του Che "Hasta la victoria siempre" (Πάντα μέχρι τη νίκη).
Ο ρυθμός του είναι ο κλασσικός οκτασύλλαβος κουβανικο-καραϊβικός, που μερικοί τον αποκαλούν και papu chumi.



Μετά τον θάνατο του Che (1967) το τραγούδι έγινε θρύλος - ύμνος και, σαν τέτοιος, διασκευάστηκε από δεκάδες (μην πω εκατοντάδες) καλλιτέχνες. Η νταλίκα σήμερα παίζει τις πιο αγαπημένες της.

Ξεκινάμε με ένα πολύ αγαπημένο κουβανό κιθαρίστα, τον Κύριο Compay Segundo (που μας άφησε στα 2003)



Σειρά παίρνει μία από τις καλύτερες και σημαντικότερες γυναικείες φωνές της Λατινικής Αμερικής, η Soledad Bravo, που, κατά ένα περίεργο τρόπο δεν είναι λατινοαμερικάνα, αλλά ισπανίδα που μετοικησε στη Βενεζουέλα.



Άλλη μία καταπληκτική γυναικεία φωνή για τη συνέχεια. Πρόκειται για την πολιτογραφημένη γαλλίδα ηθοποιό-τραγουδίστρια Natalie Cardone με μπαμπά Σικελό και μαμά Ισπανίδα (μίγμα κι αυτό ε;)



Άλλος ένας αγαπημένος, ο Silvio Rodriguez, σπουδαίος Κουβανός κιθαρίστας, παίρνει τη σκυτάλη. Εδώ τον ακούμε σε ζωντανή ηχογράφηση από την Αργεντινή (2001)



Και κλείνω με τους δικούς μας. Τους Έλληνες. Και δεν εννοώ ούτε τη Μαρία Φαραντούρη ούτε τον Νταλάρα (μλιαχ). Εννοώ μία από τις πιο πρωτοποριακές ελληνικές μπάντες, τους Apurimac και την καταπληκτική salsa cubana διασκευή τους. Ειλικρινά, μετά την αυθεντική εκτέλεση, η νταλίκα θεωρεί πως τούτη εδώ είναι η καλύτερη. Εφάμιλλη ίσως αυτής των Buena Vista Social Club, που δεν την παίξαμε σήμερα επειδής την έχουμε παίξει δεκάδες φορές. Στα φωνητικά συμμετέχουν οι Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Αλκίνοος Ιωαννίδης και Λαυρέντης Μαχαιρίτσας.
Με τις υγείες μας.