Ναι εντάξει. Το ξέρω. Τους έχουμε ξαναπαίξει. Το Αλτσχάϊμερ είναι ακόμα στο τρίτο στάδιο. Δεν μαζεύω ακόμα γύρω μου βλάκες για να δείχνω έξυπνος.
Υπάρχουν όμως ειδικές συνθήκες. Το θέμα είναι οικολογικό τε και βιολογικό. Κήπος φίλοι μου, κήπος. Όχι μυστικός κήπος και άλλα τέτοια. Όχι. Ο κήπος της Σαλαμαντρίνας, που έφτασε μέχρις εδώ χωρίς να γνωρίζει τους Counting Crows και που, μέσα στο γενικό μου ντουβρουτζά μ'έκανε και γέλασα.
Η Σαλαμαντρίνα δεν είναι ένας απλός blogger. Ούτε γράφει μόνο για τρένα. Είναι σύντροφος και συνάδελφος στο ηρωϊκό πλέον ρακάδικο του αντιρατσιστικού. Και θα είναι και φέτος γιατί αλλιώς θα χεστούμε πατόκορφα (τ'ακούς αφεντικό;). Και ο κήπος του συντρόφου είναι ιερός. Τέλος. Κι εγώ δεν ξέρω τι γράφω, κι εσείς θα με συγχωρέσετε γιατί με καταλαβαίνετε. Οι άλλοι που όχι, ας συνεχίσουν τις ατάκες και τα τσιτάτα. Κάποτε θα μαζέψω κι εγώ τους προαναφερόμενους βλάκες και τότε θα δείχνω το ίδιο έξυπνος.
Μέχρι τότε σας αγαπάω όλους. Μετά θα σας σκοτώσω όλους κι ο θεούλης θ'αναγνωρίσει τους δικούς του. Αλλά οι εκκαθαρίσεις είναι για αργότερα.
Τώρα οι λατρεμένοι μου.
Washington Square
Color Blind
Long December
Round Here
Holiday in Spain
Sullivan Street (live)
Up all night (για πάρτη μου)
Omaha
Rain King
Mr Jones