Εχω απολυθεί από τον στρατό και δεν έχω ιδέα, τι να κάνω. Η μάλλον, ξέρω τι δεν θέλω. Κυνηγάω μία υποτροφία για σπουδές στη Γαλλία και τα πρωινά, δουλεύω σε ένα βενζινάδικο. Μαζεύω λεφτά για το καλοκαίρι και τα υπόλοιπα, τα πίνω και τα τρώω σε δίσκους. Εκτός από την υποτροφία, κυνηγάω και μία παλιά γνωστή, συμφοιτήτρια από την Σαλονίκη, που συνάντησα τυχαία στην Πλάκα, αφού απολύθηκα. Κουλτουριάρα. Πολύ Jazz, κλασσική, Βιρτζίνια Γουλφ, Λιλή Ζωγράφου, Σύλβια Πλαθ. Μου την έδινε, που την τελευταία, δεν την ήξερα. Πρώτο ραντεβού, παίζω τα ρέστα μου. Μάιος του 85. Στο μπαράκι του Σκούρτη, στον πύργο της Πανόρμου. Μου είχαν πει ότι έχει ζωντανή μουσική. Μόνο πιάνο και μια "χοντρή" που τραγουδάει και jazz. Πήγαμε. Πιάνο, ο Γιάννης -Μπαχ- Σπυρόπουλος. Η "χοντρή" ήταν η Φλέρυ. Δεν την ήξερα. Την άκουσα πρώτη φορά. Στην κρασιογιώργαινα. Η Σύλβια Πλαθ βαρέθηκε και έφυγε. Εγω από τότε, μένω εκεί στο τελευταίο πάτωμα, του πύργου, τρελλαμένος με την αποκάλυψη. Στην μπάρα, ο Καρούζος πίνει κερασμένα ουίσκυ από την Φλέρυ και βρίζει.
(Χρίστος Χαραλαμπόπουλος)
Η Κρασογιώργαινα πρωτοηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε στα 1966. Η μουσική είναι φυσικά του Μάνου Χατζιδάκι και οι στίχοι του Γεράσιμου Σταύρου, ο οποίος χρησιμοποιεί αυτούσιες φράσεις από τον Καπετάν Μιχάλη του Νίκου Καζαντζάκη. Εδώ ερμηνεύει η Φλέρυ Νταντωνάκη, ενώ ο πρώτος ερμηνευτής ήταν ο Γιώργος Ρωμανός.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου