Όταν ο William Blake έγραφε το εξωπραγματικό του Bring me my chariot of fire, αποκλείεται να φανταζόταν τι θα επακολουθούσε. Αν ναι, ίσως και να μην το έγραφε.
Γιατί αυτό το θεσπέσιο ποίημα (που εμπνεύστηκε από τους Δυό Βασιλιάδες της Βίβλου, 2:11 και 6:17) στην αρχή έγινε παραδοσιακό βρεττανικό καντάτο (Jerusalem) και μετά (πολύ μετά) μια εξαιρετική ταινία γραμμένη από τον Colin Welland και σκηνοθετημένη από τον Hugh Hudson.
Το Chariots of Fire, του οποίου την υπόθεση αρνούμαι να σχολιάσω, μιας και όποιος δεν την έχει δει τον μισώ και τον περιφρονώ, βγήκε στις αίθουσες στις 12 Μάρτη του 1981. Προτάθηκε για 7 Όσκαρ και κέρδισε τα 4.
Ένα από τα οποία και το Όσκαρ καλύτερης μουσικής. Του δικού μας παιδιού, του Βαγγέλη Παπαθανασίου, του Vangelis της καρδιάς μας.
Η νταλίκα λατρεύει Vangelis και τον κατατάσσει αβίαστα και βασάνιστα ανάμεσα στους 4 καλύτερους του είδους του παγκόσμια. Θεωρεί δε αυτή τη δουλειά του ως την καλύτερη. Ένα από τα 30 καλύτερα soundtracks όλων των εποχών. Κι αυτό είναι κοπλιμέντο γιατί ξέρω εκατοντάδες.
Αυτά.
.jpg)
