Για όσους τον παρακολουθούν στενά, ο εθνικός μας Μήτσαρος χωρίζεται σε δύο μεγάλες χρονικές κατηγορίες : στην καθαρά λαϊκή (1970-1994) και στην λαϊκοέντεχνη (1994-σήμερα).
Ο "Του έρωτα και της φυγής" είναι όμως ο δίσκος ορόσημο στην αλλαγή της Μητροπανικής περιόδου. Ένας από τους καλύτερους δίσκους του. Μπορεί και ο καλύτερος για κάποιους (όχι για μένα).
Κυκλοφόρησε στα 1998 και είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας του με πολύ μεγάλους. Πάρα πολύ μεγάλους. Απ'αυτούς τους πολύ μεγάλους που πάντα τιμούσε ο Μήτσος χαρίζοντάς τους την μοναδική φωνή του. Πράγματι, στο δίσκο αυτό συνεργάστηκαν οι Βαγγέλης Κορακάκης, Μίλτος Πασχαλίδης, Γιώργος Μουκίδης και ο αδικοχαμένος φιλαράκος μου ο Μάνος ο Ξυδούς.
Το αφιερώνω στο Νικολάκη τον Καραντιλιόν που μου τον (ξανά) θύμισε.
Έρχονται βράδυα > Μάνα που ζω > Πεθαμένες καλησπέρες > Ξεχάστηκα > Δεν πάει άλλο > Απόψε θα 'θελα > Πρώτο φθινόπωρο > Τα κόκκινα τα μπλουζ > Η αγάπη σου τη νύχτα > Το ασυγχώρητο το λάθος > Μέρα τη μέρα > Κάποιο χέρι > Ποιος φταίει μη ρωτάς > Ν'ανοίξω ήθελα φτερά > Περίεργο παιχνίδι
.jpg)
