Στα 1978 ο Bob Dylan περιοδεύει στο Αμέρικα προσπαθώντας ν'ανεβάσει την πεσμένη δημοφιλία του.
Στις 17 του Νοέμβρη, κι ενώ ροκάρει στο San Diego με 39 πυρετό, κάποιος του πετάει στη σκηνή ένα μικρό μπρούτζινο σταυρό. Ο Dylan σκύβει, τον μαζεύει και τον βάζει στην τσέπη του. Την επόμενη μέρα, πριν τη συναυλία του στην Αριζόνα, μέσα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του στο Tucson, βλέπει τον Χριστό σε όραμα (όχι φαντάρο). Ο πυρετος όμως δεν πέφτει. Παρόλα αυτά, ο Bob το εκλαμβάνει ως σημάδι από τον χριστούλη, που ήρθε για να τον σώσει από τον πρόωρο τάφο.
Κι αποφασίζει να γράψει τούτον δω τον δίσκο για να υμνήσει τον κύριό του. Και γι αυτό μαζεύει διαλεχτούς μουσικούς γύρω του (Mark Knopfler, Tim Drummond, Pick Withers, Muscle Shoals κλπ κλπ), κλείνεται στα studios του Sheffield της Αλαμπάμα και, μέσα σε 11 μερούλες (30 Απρίλη - 11 Μάη), ηχογραφεί αυτόν τον καταπληκτικό δίσκο.
Καταχωρήθηκε σαν δίσκος "αναγεννημένων χριστιανών" και σαν gospel rock ή christian rock απόχρωσης. Μαλακίες. Όποιος του δώσει προσοχή, θα καταλάβει πως, αν εξαιρέσεις τους στίχους, ο δίσκος είναι ένας υπέροχος Bob Dylan δίσκος με τη μαγική πινελιά της κιθάρας του Knopfler και των horns του τεράστιου Shoals.
Κυκλοφόρησε στις 20 Αυγούστου του 1979 και είναι το 19ο studio album του Θεού.
.jpg)
