Νοέμβρη 17

Χθες το απόγευμα κατέβηκα μια βόλτα στο Πολυτεχνείο.
Το ίδιο σκηνικό με κάθε χρόνο : οι κνίτες να σπρώχνονται να πιάσουν τις καλύτερες θέσεις, τα αιώνια τραπεζάκια, λουλούδια, σάντουιτς, καλαμπόκια, κάστανα και κονκάρδες του Τσε.
Με πλησίασε ένα παιδί ήταν δεν ήταν 15.
Μου ζήτησε ένα ευρώ και του το έδωσα. Τον παρακολούθησα που θα πάει μετά από μένα, προφανώς να ζητιανέψει.
Πήγε σ'έναν πάγκο, αγόρασε ένα γαρύφαλλο και μπήκε μέσα στο Πολυτεχνείο.
Μάλλον για να το καταθέσει σ'αυτούς που πέθαναν ελεύθεροι.
Θα προτιμούσα να το χαρίσει στην γκομενίτσα του και να ζήσουν μαζί 5-10 λεπτά από το The strawberry statement.
Παραδίπλα κάποιοι αφγανοί (ή πακιστανοί) περίμεναν τον μαστρωπό ελληναρά μπας και τους απασχολήσει για 15 ώρες για 20 ευρώ (και πολλά λέω).
Απέναντι οι βιτρίνες διαφήμιζαν το τελευταίο μοντέλο DVD player με ενσωματομένο recorder και με δυνατότητες τόσες που περιστασιακά η μοναξιά μοιάζει να χαμογελάει.
Λίγο πιο κάτω καλοντυμένα κοριτσάκια ρουφούσαν τον φρέντο τους και διασκέδαζαν με αγοράκια που ρουφούσαν την ομορφιά τους.

Πολλοί θλιμμένοι σ'αυτή τη γιορτή.
Τόσοι που πια να μη σου μένει καμία αμφιβολία πως το Πολυτεχνείο κατάντησε μια γιορτή που μοιάζει να εξελίσσεται γύρω από από ένα ηρωικά πεσσόμενο κουφάρι.
Τόσοι που να θέλεις να ουρλιάξεις : σταματήστε το, ξεφτιλιστήκαμε!
Το πανηγύρι ρούφηξε μέχρι το μεδούλι το όραμα, τη δράση.
Οι φασίστες αλωνίζουν και δέρνουν τους εξαθλιωμένους μετανάστες στον Άη Παντελεήμονα κι'αλλού.
Οι πράσινοι "νεο-σοσιαλιστές" σπεκουλάρουν πάνω στον εξεφτελισμό ενός ολόκληρου λαού.
Το πράσινο καταστρέφεται όπου το τσιμέντο διαλέξει να παίξει.
Το νερό μολύνεται στο όνομα της ανάπτυξης.
Τα όνειρα των νέων στριμώχνονται ανάμεσα στα (ακόμα αχρησιμοποίητα) netbooks της πρώτης γυμνασίου και στα φάλτσα ουρλιαχτά του X-Fucktor.
Τα ρέστα των γέρων δεν φτάνουν για μια εφημερίδα.
Το No Future παλεύει να καθιερωθεί στη θέση του καλημέρα.
Κι'όσοι μένουμε να παλεύουμε μας φοράνε κουκούλες. Ποιοί; Αυτοί που εξαργύρωσαν μια παρουσία τους εκείνον το Νοέμβρη με μερικά συνολάκια Armani ή με μια βουλευτική συνταξούλα, άντε και με κανα υφυπουργείο.
Θα το συνεχίσουμε όμως.
Λαθρομετανάστες στη γιορτή τους.
Γιατί, τελικά, αυτό πρέπει να είναι το νόημα του Πολυτεχνείου.
Κι'αν κάνω λάθος, αφήστε με στην άγνοιά μου.