Η ανάρτηση που ανοίγει αυτή την βδομάδα είναι εξόχως υποκειμενική.
Πρόκειται για τον καλύτερο έλληνα συνθέτη.
Η άποψη είναι καθαρά προσωπική γιατί έτσι γουστάρω.
Τέλος.
Όσο κι αν έστιψα τον ατέρμονο νου μου, κανείς δεν κατάφερε να πάρει τη θέση του. Καλοί και άγιοι όλοι οι υπόλοιποι-ιερά τέρατα.
Αλλά ο Δήμος ο Μούτσης είναι ο καλυτερότερος. Ο πληρέστερος, ο ομορφότερος και ο σημαντικότερος.

Γεννήθηκε στα 1938 στον Περαία. Σπούδασε κλασσική μουσική και ξεκίνησε σαν μουσικός σε δίσκους μεγάλων, πολύ μεγάλων. Όπως ο Μάνος ο Χατζιδάκις.
Στα 1968 βγάζει τον πρώτο μεγάλο δίσκο του, το "Κάποιο καλοκαίρι" σε στίχους Νίκου Γκάτσου. Και μετά αρχίζει το πάρτυ.
Ποιούς έχει μελοποιήσει; Γκάτσο, Ελευθερίου, Ρίτσο, Καβάφη, Σεφέρη, Τριπολίτη, Παπαδόπουλο, Πυθαγόρα, Τσιμπούλη και άλλους πολλούς.
Ποιοι έχουν τραγουδήσει τραγούδια του; Μητροπάνος, Κόκκοτας, Μπιθικώτσης, Μπέλλου, Αλεξίου, Γαλάνη, Μητσιάς, Γαργανουράκης, Πρωτοψάλτη, Λεττονός, Σαλπέα, Μοσχολιού, Καλογιάννης, Ντέμης Ρούσσος, Μούσχουρη κλπ κλπ.
Από τα 1974 και μετά, αφήνει το καθαρά λαικό τραγούδι κι αρχίζει να πειραματίζεται με μίξεις λαικού-έντεχνου και ποπ-ροκ μουσικής.
Τ'αποτελέσματα; Το ίδιο θεικά.
Σας το είπα άλλωστε.
Είναι ο καλυτερότερος.
Τέλος.

Η επιλογή είναι κι αυτή αυστηρά υποκειμενική.
Όποιος γουστάρει κάποιο τραγούδάκι, στέλνει ένα σχόλιο, αφήνει ένα e-mail και του στέλνω τα πάντα όλα.
Τουτονί ισχύει για οποιονδήποτε καλλιτέχνη παίζουμε (άμα λάχει να 'ουμ)

Καλή μας ακρόαση
Καλή βδομάδα είπα; (μλιακς)

Μέσα απ'το παλιό μου σπίτι

Βρέχει ο Θεός
Μη μου χτυπάς μεσάνυχτα την πόρτα
Αυτά τα χέρια
Σ'έβλεπα στα μάτια
Άλλος για Χίο τράβηξε
Στην Ελευσίνα μια φορά
Η σούστα πήγαινα μπροστά
Είχαμε περηφάνεια
Ένα παλιό ζειμπέκικο
Με το πρώτο λεωφορείο
Μ'ένα παράπονο
Τούτο το βράδυ
Το γράμμα της Δευτέρας
Θυμάσαι την Ελλάδα
Δεν έχει πια ζωή
Κι αν ο αγέρας φυσά
Πες της το μ'ένα γιουκαλίλι
Delenda est (Ειρηνούλα μου)
Δεν λες κουβέντα
Νταλίκα