Εμείς και οι άλλοι

Για το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και τον χώρο μέσα από τον οποίο εγώ πάλεψα και παλεύω δεν είχα σκοπό να γράψω ακόμα τίποτα.
Περίμενα (και περιμένω) να διαβάσω, ν'ακούσω και να συζητήσω πριν καταλήξω σε κάποιες σκέψεις, τις οποίες ναι μεν τις έχω εδώ και καιρό, αλλά (όπως κάθε σκέψη και άποψη) χρειάζονται την επεξεργασία τους.
Με άλλα λόγια, ήμουν, είμαι και θα είμαι εναντίον της κάθε πρεμούρας.
Όμως, και να θες ν'αγιάσεις δεν σ'αφήνουν.
Έλαβα προχθές ένα e-mail από αγαπημένη φίλη και συντρόφισα, η οποία, αφού μας πληροφορεί για τις δηλώσεις του "αυτοκράτορα" Λεωνίδα Κύρκου κι αφού μας αποτρέπει να διαβάσουμε την ανακοίνωση της ανανεωτικής πτέρυγας του ΣΥΝ (για όσους απο μας έχουμε καρδιολογικά προβλήματα), καταλήγει με το εξής :

"Φίλοι και σύντροφοι του ΣΥΝ προτίθεστε να κάνετε κάτι; Ή θα στείλετε όλη τη μεταπολιτευτική αριστερά και τις νεότερες γενιές σε βάθος 15-20 χρόνων στο σπίτι τους;"

Υποθέτοντας, ότι η παραπάνω φράση προκύπτει από τις δηλώσεις Κύρκου και την ανακοίνωση των ανανεωτικών, μπαίνω στον πειρασμό να την σχολιάσω κομμάτι. Επειδή δεν έχω (ακόμα) καρδιολογικά προβλήματα, διάβασα με προσοχή την ανακοίνωση της ανανεωτικής πτέρυγας και με σεβασμό τις δηλώσεις του Λεωνίδα του Κύρκου.
Τις βρήκα και τις δύο άστοχες, άκαιρες και αβάσιμες.
Και θα έτεινα να προσυπογράψω την ερώτηση της αγαπημένης μου συντρόφισας, μόνο που έχω κάποιους μικρούς ενδοιασμούς ρε γαμώτο.

Κατ'αρχήν, σε ποιους ακριβώς "φίλους" και "συντρόφους" να την απευθύνω. Μιας και δεν ανήκω στο ΣΥΝ, υποθέτω στο πλειοψηφικό ρεύμα, το κοινώς αποκαλούμενο και "αριστερό". Αυτό δηλαδή που μάζωξε περίπου 76% στο τελευταίο συνέδριο. Αυτό που εξέλεξε τον Αλέξη Τσίπρα πρόεδρο. Αυτό που την Κυριακή το βράδυ, και πριν βγει η ανακοίνωση των ανανεωτικών, έσπευσε να δηλώσει πως δεν αλλάζει η γραμμή. Και το δήλωσε και ως ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα, απουσία του νόμιμου προέδρου. Εκτός κι αν ο Αλέκος Αλαβάνος δεν είναι πλέον πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, οπότε έχασα επεισόδια.

Έπειτα, για ποιον ακριβώς λόγο να την απευθύνω. Προφανώς για να "κάνουν κάτι". Ναι, αλλά τι; Απ'όσο μπορώ να θυμάμαι, τις εκλογές, όπως και όλη την πολιτική γραμμή, το αριστερό ρεύμα την έχει πάρει στις πλάτες του εδώ και κανα χρόνο. Άρα, τι παραπάνω θα κάνει τώρα; Θα "πάρει κεφάλια"; Και ως τι θα το πράξει; Ως δικαιωμένος στις πολιτικές του επιλογές; Ως νικητής; Ως ο κατέχων την απόλυτη πολιτική αλήθεια; Μακάρι να ήταν έτσι. Γιατί σήμερα θα χαιρόμασταν όλοι. Δεν είναι όμως.

Υπάρχει και κάτι άλλο. Μακριά από μένα η εκπροσώπηση του οποιουδήποτε (πέραν εμού) και το όποιο καπέλωμα, αλλά με βάση ποια στοιχεία η "μεταπολιτευτική αριστερά" και οι νεότεροι αριστεροί "σε βάθος 15-20 χρόνων" εκφράζονται νομοτελειακά από τη νεαρά ηγεσία του ΣΥΝ; Είμαστε βέβαιοι πως οι αριστεροί των 40-60 χρόνων στην πλειοψηφία τους νιώθουν να τους αφορούν ή και τους εκφράζουν οι απόψεις της νέας ηγετικής ομάδας του ΣΥΝ; Αν ναι, από που προκύπτει; Και μην ακούσω από την πλειοψηφία του συνεδρίου, γιατί οι παλιοί αριστεροί ξέρουν πάρα πολύ καλά πως εκλέγονται οι σύνεδροι κάθε φορά. Από την άλλη, είμαστε βέβαιοι πως η πολιτική των καταλήψεων των λυκείων στα 1991 μπορεί να μεταφερθεί (γλωσσολογικά τε και πραγματιστικά) στα 2009; Ή, για να το γενικεύσουμε λίγο, πόσο κόσμο μπορεί να αφορά η μόνη κινηματική φρασεολογία και πολιτική που προσπαθούμε εδώ κι ένα χρόνο να φορέσουμε κουστούμι στον ΣΥΡΙΖΑ; Οι εκλογές μας έδειξαν πως πολύ λίγον. Ακόμα λιγότερο κι απ'το 2007.

Έχει λοιπόν άδικο η αγαπημένη μου συντρόφισα;
Όχι και πάλι όχι.
Απλά βλέπει μόνο το ένα μέρος του προβλήματος.
Αστοχίες, μαλακίες, μικροπολιτικές και εσφαλμένες πολιτικές κινήσεις έγιναν και από τις δύο μεριές. Πριν λίγο σας μίλησα για την πρεμούρα και των δύο, από την Κυριακή το βράδυ. Όποιος σπεύδει να βγάλει ανακοίνωση είναι μεμψίμοιρος. Όποιος σπεύδει να προειδοποιήσει πως δεν αλλάζει (η προφανώς λάθος γραμμή) αρμενίζει στραβά. Απλά πράγματα.
Ας κάτσουμε λοιπόν να βρούμε λύση χωρίς αφορισμούς. Ας μην ξαναχύσουμε την καρδάρα με το γάλα που με τόσο κόπο γεμίσαμε. Ο κόσμος φάνηκε πως περιμένει από τη ριζοσπαστική αριστερά πολλά. Ας προσπαθήσουμε να κάνουμε όσα περισσότερα μπορούμε. Χωρίς αποκλεισμούς και χωρίς καταστατικές αηδίες του στυλ "2 θητείες" και άλλα τέτοια χαρωπά, που δίνουν την εντύπωση μάχης χαρακωμάτων (εκτός κι αν είναι τέτοιες).
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα νέο δυναμικό εγχείρημα από το οποίο δεν περισσεύει κανείς. Απλά χρειάζεται επιτέλους σοβαρή δουλειά για να διαμορφώσει ένα πολιτικό πρόγραμμα ΕΦΙΚΤΩΝ λύσεων και όχι αριστερίστικων διακηρύξεων.

Σε ότι με αφορά, εκεί εστιάζω το πραγματικό πρόβλημα.
Και κάτι τελευταίο : δεν έχω ακόμα πεισθεί ότι η γενιά των 40-60 θα "πάει σπίτι της" επειδή ο Κύρκος έβγαλε τα σώψυχά του ή επειδή κάποιοι ζήτησαν (ανόητα) συνεργασία με τους "Οικολόγους Πράσινους". Αντίθετα, ξέρω μερικούς που φρίκαραν, όταν άκουγαν στην τηλεόραση τις προτροπές μας "να φέρουμε την εξέγερση στα σχολεία" τον περασμένο Δεκέμβρη, κι ενώ η Ελλάδα καιγόταν τόσο από τη φλόγα των μαθητών, όσο όμως κι από ένα τσούρμο προβοκάτορες που εμείς (πάλι) αναγάγαμε σε επαναστάτες μαχητές των δρόμων.
Και πήγαν σπίτια τους, ή για μπάνιο την περασμένη Κυριακή.
Αυτοί μας αφορούν ή θα κάνουμε την επανάσταση μόνοι μας;