Έντεχνο ή θάνατος (οι ιέρειες)

Ναι, το ξέρω. Το πραγματικά έντεχνο ελληνικό τραγούδι δεν εκπροσωπείται μόνον από το ισχυρό φίλο.
Ναι, το αναγνωρίζω. Πολλά δωδεκάποντα έχουν λιώσει πάνω στο τίμιο ξύλο της πίστας των απανταχού ψυχαγωγικών ναών.
Δεν είμαι ρατσιστής. Απλά ερευνούσα για να σας παίξω ότι πιο ποιοτικό μπορεί κάποιος να βρει από τις πρωθιέρειες της μουσικής σκηνής. Η αλήθεια είναι πως έχω πολλά. Επίσης αλήθεια είναι πως είναι τέτοιο το μέγεθος αλλά και το βάρος της κουλτούρας που αποπνέουν, που αυτά τα αριστουργήματα δεν αντέχονται πάνω από μισή ώρα. Εκτός αν είσαι στο σωστό μαγαζί, έχεις στάξει το πενηντάευρο στον μετρ, έχεις το ξέκωλο παρέα με το σκίσιμο στην πλάτη μέχρι τις κλειδώσεις του γόνατου, τα σκάτς και τους ξηροί καρποί.
Ναι, το ομολογώ. Όλες αυτές οι μουσικές στιγμές που ακολουθούν είναι αφιερωμένες στην Νανά την Τσούμα. Γιατί η Νανά η Τσούμα με προέτρεψε να ακούω Ελένη Ροδά στο κασετόφωνο της νταλίκας. Γιατί, όσο κι αν έψαξα, πουθενά δεν βρήκα τέτοια ομοιότητα στην κόμμωση.
Για τη Νανά λοιπόν.
Καλή σας ακρόαση.
ΥΓ : όπως καταλαβαίνετε κι από τις φωτογραφίες, αυτό δεν είναι μουσική. Σκέτη πολεοδομική διαδικασία είναι. Λέμε.

Δήμητρα Ζίνου - Δον Ζουάν
Κατερίνα Στανίση - Σ'αγαπάει όπως εγώ;
Αννέτα Μαρμαρινού - Εξομολόγηση
Μαριάνθη Κεφάλα - Υποκλίνομαι
Βάσω Χατζή - Θέλω το θεό να τον ρωτήσω
Πίτσα Παπαδοπούλου - Στη φωτιά θα πέσω
Κατερίνα Στανίση - Συγγνώμη κύριε, ποιός είστε;
Χριστίνα Γαλάνη - Άντε γραμμήσου
Μαίρη Βάσου - Η αγάπη είναι πυρκαγιά
Άντζυ Σαμίου - Το αδύνατο σημείο