Venise n'est pas en Italie...

Ο σημερινός καλλιτέχνης είναι πλέον ένα μνημείο των παρισινών faubourgs δίπλα στο σπουργιτάκι την Piaff, στον Jean Gabin, στον Yves Montand και σε τόσους άλλους.
Γεννήθηκε Ιταλός (όπως οι Piccoli, Montand, Ventura και άλλοι πολλοί) στα 1922 και στα 8 του μετακόμισε στο Παρίσι.
Τον ξεχώρισε ο Jean Cocteau και, στα 1946, του έδωσε τον πρώτο του κινηματογραφικό ρόλο. Από τότε, έπαιξε σε δεκάδες ταινίες, συνήθως σε ρόλους "δεύτερου μαχαιριού" που άφησαν όμως το στίγμα τους στον γαλλικό κινηματογράφο.
Ο Σέργιος ήταν φανατικός αντιμιλιταριστής και οι παρεμβάσεις του υπέρ των εξεγερμένων του Μάη 1968 έχουν περάσει στην ιστορία.
Ήταν όμως και τραγουδιστής. Εξαιρετικός τραγουδιστής. Από κείνη τη φάρα που δίνει στους στίχους σάρκα και οστά και στη μουσική φτερά. Και τραγούδησε πολλούς και ξακουστούς. Και μόνο το γεγονός πως ο ο Γιώργος ο Μουστακί και ο Boris ο Vian λάτρευαν να γράφουν στίχους γι αυτόν αρκεί για να φανεί η ποιότητα που έκρυβε μέσα του.
Τραγούδησε τα faubourgs όπως κανείς άλλος. Η μεγαλύτερη στιγμή της τραγουδιστικής του καριέρας ήταν η μελοποίηση του ποιήματος του Κάρλου του Beaudelaire "Je n'ai pas pour maitresse une lionne illustre" (η ερωμένη μου δεν είναι μια ξακουστή λέαινα).
Κάπου στα '80 τό 'ριξε στο πιοτό για να ξεπεράσει την αυτοκτονία του γιού του.
Ήταν και ζωγράφος. Και μάλιστα καλός.
Μας άφησε ο μπαγάσας το 2004 από καρδιά στα 82 του.
Από κάτω σας δίνω τις καλύτερες στιγμές του.
Παρακάτω δείτε και το τραγούδι που λέγαμε πριν.