Εξαιρετικά αφιερωμένο

Μια όμορφη μέρα, ίσως και νύχτα

αποκοιμήθηκα στο πλάι μιας λίμνης
όταν ξαφνικά
μοιάζοντας να σκοτώνει τον ουρανό
κι ερχόμενος από το πουθενά
εμφανίστηκε ένας μαύρος αετός...

Σιγανά, με απλωμένα τα φτερά σιγανά,
τον είδα να στριφογυρίζει
μέσα σ'ένα θόρυβο βουβό
σα να έπεσε απ τον ουρανό
ήρθε δίπλα μου...

Τα μάτια του ρουμπίνια
τα πούπουλά του στο χρώμα της νύχτας
στο μέτωπό όπου έλαμπαν τα χίλια φώτα
ο βασιλιάς φορούσε ένα μπλε διαμάντι...

Ακούμπησε το μαγουλό μου με το ράμφος του
κούρνιασε τον λαιμό του στο χέρι μου
τότε μόνο τον αναγνώρισα
ορμώντας από το παρελθόν μου
ξανάρθε...

Πες μου
ω πές μου, πάρε με μαζί σου
να γυρίσουμε στις χώρες του τότε
όπως τότε,
στα παιδικά μου όνειρα να μαζεύω αστέρια τρέμοντας...

Κι ο μαύρος αετός
μέσα σ'εναν θόρυβο βουβό
ξαναπέταξε, να κερδίσει τον ουρανό...

Όπως τότε στα παιδικά μου όνειρα
όπως τότε σ'ένα άσπρο σύννεφο
όπως τότε ν'ανάβω τον ουρανό
να κάνω τον βροχοποιό να κάνω θαύματα...

Για την Ακανόνιστη ...