Συζητώντας με τον Luigi...

Νανά : Δάσκαλε, σ'ευχαριστώ που με δέχτηκες εδώ, στο ταπεινό κι ανήλιαγο γραφείο σου....
Luigi : Εντάξει καλή μου μεσήλιξ. Πως μπορώ να σου φανώ χρήσιμος;
Νανά : Οι χιλιάδες...τι χιλιάδες δηλαδή...τα εκατομμύρια των ακροατών μου με εκλιπαρούν να γράψω ένα βιβλίο Δάσκαλε... Και θα ήθελα τα φώτα σου...
Luigi : Βιβλίο; Έχεις τις γνώσεις εσύ γλυκιά μου ανεπαρκή για να συγγράψεις;
Νανά : Γιατί Δάσκαλε; Σάμπως έχω τις γνώσεις για να κάνω τη δημοσιογράφο; Στην κρατική ραδιοφωνία δουλεύω...άρα, αφού δηλώνω δημοσιογράφος, δημοσιογράφος είμαι...
Luigi : Σωστά. Άλλωστε, όπως γράφω και στο "Ματίας Πασκάλ", πάντα έχουμε ανάγκη να καταστήσουμε κάποιον υπεύθυνο για την ανία και τη δυστυχία μας...
Νανά : Εχμ...ναι...
Luigi : Το έχεις διαβάσει συμπαθητική μου αποτέτοια;
Νανά : Μπορεί Δάσκαλε, δεν θυμάμαι. Κάτι διάβαζα μικρή αλλά μετά το έριξα στη Σούπερ Κατερίνα, οπότε...καταλαβαίνεις...
Luigi : Αυτό που θέλω, να αποδράσω από τον εαυτό μου...
Νανά : Αυτό είναι του Κωστόπουλου ε; Το διάβασα στο Down Town!! Χιχιχιχιχιχιχιχι!!! Αλλά ας τ'αφήσουμε αυτά κι ας μιλήσουμε για το βιβλίο μου.
Luigi : Τι θα πραγματεύεται το βιβλίο σου στραβοχυμένε λουκουμά μου;
Νανά : Δεν πολυκατάλαβα τι ρώτησες Δάσκαλε, αλλά εγώ θα σου πω τι θέλω να γράψω μέσα στο βιβλίο μου.
Luigi : Έστω...
Νανά : Λοιπόν, επειδή δεν θυμάμαι αν στο πηγάδι του χωριού, απ'όπου κουβαλήθηκα στην Αθήνα, είχε κατουρήσει κανένας από μας, σκέφτηκα ότι πρέπει να γίνω και συγγραφέας.
Luigi : Νομίζουμε ό,τι καταλαβαινόμαστε, αλλά δεν καταλαβαινόμαστε ποτέ.
Νανά : Χιχιχιχιχιχι, άρχισες πάλι τα ακαταλαβίστικα!!! Τέλος πάντων, σου έλεγα πως θέλω να γράψω μία πλοκή. Δεν ξέρω τι σημαίνει, αλλά πρέπει να είναι ωραία αυτή η πλοκή. Πολλές φορές ακούω κάτι κουλτουριάρηδες που το λένε. Χιχιχιχιχιχιχι!! Επίσης θέλω να βάλω και μια τσίτα μέσα. Τώρα, δεν πολυκαταλαβαίνω που κολλάει η τσίτα μέσα σ'ένα βιβλίο, αλλά κι αυτό κάπου το άκουσα και μ'άρεσε!! Χιχιχιχιχιχι!!
Luigi : Στον καθένα, η αλήθεια του...
Νανά : Εχμ...ναι...καλά. Χιχιχιχιχιχιχι!!! Επίσης θα βάλω και παράνομους έρωτες. Αμέ! Πολύ με είχε συγκινήσει η ιστορία του Ζαχόπουλου με την 35χρονη φίλη του. Στης Λαμπίρης στο Σταρ την είχα ακούσει.
Luigi : Νοθεύει το κορμί η απιστία που γεννά παρανομία...
Νανά : Θα έχει και μαλάκες πολιτικούς μέσα. Αμέ!! Χιχιχιχιχιχιχιχι!!! Πασόκους και αριστερούς πολιτικούς βέβαια!! Γιατί οι δικοί μας είναι όλοι καλοί. Άσε μη χάσουμε και τη θεσούλα μας. Δεν είναι εποχή για ηρωισμούς! Χιχιχιχιχιχι!!!
Luigi : Πιο εύκολο είναι να είσαι ήρωας παρά έντιμος. Ήρωας μπορούμε να γίνουμε μια φορά κατά τύχη. Τίμιος πρέπει να είσαι πάντα.
Νανά : Α; Εχμ.....χιχιχιχιχιχιχιχι!! Καλά. Θα έχω και οικολογία μέσα. Ούτε αυτό ξέρω τι είναι αλλά ένας ομορφούλης εκεί στον σταθμό μου είπε πως πουλάει καλά η οικολογία. Α! Είμαι και σε ένα σύλλογο αλλά δεν ξέρω γιατί! Χιχιχιχιχιχιχιχι!!
Luigi : Η ζωή είναι γεμάτη αλλοπρόσαλλα, που έχουν την αναίδεια να φαίνονται πιθανά. Και ξέρετε γιατί; Γιατί αυτά τα αλλοπρόσαλλα είναι αληθινά...
Νανά : Ναι ε; Κι εγώ είμαι γεμάτη ρυτίδες, αλλά δεν είμαι μεγάλη. Μεγαλοδείχνω. Χιχιχιχιχιχιχι!!! Λοιπόν, σκέφτομαι επίσης να βάλω και μυστήριο και κλάμα και πάθη. Τώρα αυτό το "πάθη" πάλι δεν ξέρω τι είναι. Από κει λες να βγήκε το παθφάιντερ;
Luigi : Πάθος...το άγγουρο φίλημα της άνοιξης, το ντροπαλό άγγιγμα του καλοκαιρινού ανέμου στο στάχυ...
Νανά : Ε; Χιχιχιχιχιχιχιχιχι!!! Τι ωραία που τα λέτε!! Μήπως είστε κι εσείς του ραδιοφώνου; Λέτε να βάλω και γεγονότα μέσα στο βιβλίο;
Luigi : Ένα γεγονός είναι σαν ένα σακί : άδειο δεν στέκεται όρθιο. Για να σταθεί όρθιο πρέπει να το γεμίσουμε με λογική και με τα συναισθήματα που το ορίζουν...
Νανά : Πολλή καθαρεύουσα μιλάς Δάσκαλε και ζαλίστηκα! Χιχιχιχιχιχιχιχιχι!! Που λέτε, πιστεύω πως θα έχω μεγάλο σουξέ με το βιβλίο μου!! Χιχιχιχιιχιχιχιχι!!! Θα το λατρέψουν τα εκατομμύρια των ακροατών μου. Φαντάσου πως μόνο αυτοί που με ακούνε να το αγοράσουν θα πουλήσω τουλάχιστον...εχμ....εχμ....16 αντίτυπα. Τι λες κι εσύ γλυκούλη Luigi;;;
Luigi : Νομίζω ασχημομούρα καλεσμένη μου, πως η ζωή σου είναι μια πολύ θλιβερή φάρσα. Γιατί έχεις μέσα σου -χωρίς να μπορείς να ξέρεις πως γιατί κι από που- την ανάγκη να εξαπατάς αδιάκοπα τον εαυτό σου δημιουργώντας μια πραγματικότητα που κάθε τόσο αποδεικνύεται ότι είναι μάταιη και φανταστική. Όταν ένας άνθρωπος ζει, ζει και...
Νανά : Χιχιχιχιχιχιχιχιχι!!! Από blogs αντιγράφεις κι εσύ;;; Χιχιχιχιχιχιχι!!!
Luigi : Cosi e (Se vi pare)...
Νανά : Α;
Luigi : έτσι είναι, αν έτσι νομίζεις...

Τα σχόλια του Pirandello είναι αυθεντικά.
Και της άλλης το ίδιο.
Φυσικά δεν θα πω από ποια έργα του. Αφήστε την να το ψάξει λίγο. Τι σκατά την πληρώνουμε;