Η φραουλοκατάσταση

Εξ από ανέκαθεν έβγαζα σπυριά με τη μανία των φωστήρων μεταφραστών των ελληνικών εταιριών διανομής να συναγωνίζονται στο ποιος θα βρει τον χειρότερο ελληνικό τίτλο για τις ξένες ταινίες. Την συγκεκριμένη της άλλαξαν τα φώτα. Μέχρι που υποπτεύομαι ότι θα βοήθησε και η Νανά μιας και είναι περίπου της ηλικίας της.

Πρόκειται για πολύ καλή ταινία. Ο τίτλος παραπέμπει στη μετρο-καλλιέργεια, σε μία κοινωνιολογική μαγκιά δηλαδή που αναλύει συμπεριφορές συγκεκριμένης κοινωνικής ομάδας με αναφορές σε παραδοσιακές (όρμα Δήμητρα) καλλιέργειες. Άρα "Φράουλες και αίμα" χέσε ψηλά κι αγνάντευε.
Όπου φράουλες, στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι φοιτητές του Columbia, εκεί στα 1968, όπου οι αντιπολεμικές και παριζιανόφερτες διαδηλώσεις ήσαντε στην ημερήσια διάταξη.
Εκεί που λέτε, ένας συμπαθής διοπτροφόρος 19χρονος φοιτητής (εντελώς μουρόχαυλος) μετατρέπεται σε Τσε για τα γλυκά μάτια μιας ακτιβίστριας μουχρίτσας. Άπαιχτη εναλλαγή χαρακτήρων και καταστάσεων στη μέση μιας εξέγερσης που έμεινε στην ιστορία και επηρέασε όλο το φοιτητικό-ακτιβίστικο κίνημα στην Αμερική.

O Stuart Hagmann έδωσε το καταπληκτικό ομώνυμο βιβλίο του James S. Kunen στον Israel Horovitz και το αποτέλεσμα είναι μια ταινία παραμύθι της πραγματικότητας. Και μόνο το γεγονός ότι παρά την βράβευσή της με το Βραβείο της επιτροπής στο Φεστιβάλ των Καννών (1970), η ταινία παίχτηκε στην Αμερική σε 17 (!!!) αίθουσες δείχνει το μέγεθος της ενόχλησής τους. Μη λέμε πολλά. Αν την βρείτε πουθενά δείτε την. Και μετά πείτε μου και μένα που την ψάχνω χρόνια τώρα, υποτιτλιασμένη, για να την δείξω στον γιο μου.
Εδώ δείτε την ολόκληρη, αλλά σας προειδοποιώ : χάλια ανάλυση.



Κι εδώ ακούστε μερικά από τα τραγούδια του soundtrack

φράουλες και αίμα....