Για τον σύντεκνό μου

Το έχουμε πει και θα το ξαναπούμε : μακρυά από μας (φτου φτου) οι κάθε λογής τοπικισμοί και εθνικισμοί. Ναι στα ήθη και στα έθιμα, ναι στη διατήρηση της λαικής μας παράδοσης αλλά σαν πολιτιστική κληρονομιά, σαν ευκαιρία ν'ανταμώνουμε, ν'αγαπάμε και να περνάμε καλά. Χθες είχα τη χαρά να μιλήσω (έπειτα από πολύ καιρό) μ'ένα σύντεκνο που τον αγαπώ και τον θαυμάζω. Έναν άνθρωπο που ξεκίνησε μόνος του και που έχει φτάσει να θεωρείται από τους καλύτερους λυράρηδες του νησιού. Τον Βαγγέλη τον Πυθαρούλη.
Φυσικά μας έρχεται από το ομορφότερο μέρος της Κρήτης : το οροπέδιο Λασιθίου.
Εδώ σας δίνω μια σειρά τραγούδια του που δεν θα βρείτε πια πουθενά. Ξεχωρίζει βέβαια ο Καστελολευτέρης (που οι περισσότεροι το ξέρουν σαν "άστρα μη με μαλώνετε"). Κάποια στιγμή θα σας χαρίσω όλες τις εκτελέσεις αυτού του τραγουδιού. Κι έχω πολλές.
Απόψε όμως η νταλίκα παίζει για τον Βαγγέλη.
Κσα σου σύντεκνε και πάντα γεια πάντα χαρά.