Politics according to Alexis

Ανάμεσα στον καταιγισμό των αποκαλύψεων για τα κάθε λογής σκάνδαλα και σκανδαλάκια, στη μέση της χειρότερης κρίσης του καπιταλισμού, μπροστά στο φάσμα της εξαθλίωσης για την πλειοψηφία των πολιτών, δίπλα στις "νέες" προτάσεις για μείωση της εργασιακής εβδομάδας (και των μισθών φυσικά", το συμπέρασμα είναι ένα : το καπιταλιστικό μοντέλο της αγοράς καταρρέει και οι κάθε λογής (ιδιοτελείς) υποστηρικτές του, πνιγόμενοι, πιάνονται από τα μαλλιά τους (ή τα γένεια τους αν είναι ρασοφόροι).
Από την άλλη, οι πολίτες ξυπνούν, αγωνίζονται, διεκδικούν με νέες μορφές πάλης έξω από τα δογματικά μοντέλα της ταξικής επανάστασης.
Το κατεστημένο όμως αμύνεται. Με κάθε τρόπο και μορφή, με κάθε μέσον. Έχοντας καταλάβει πως η κατάσταση γι αυτό είναι πλέον μη αναστρέψιμη, προσπαθεί, δικαιολογώντας τα αδικαιολόγητα, να εμφανίσει τα (αποδεδειγμένα πλέον) αποτυχημένα συστήματα ως πανάκεια, ως τη μόνη λύση σωτηρίας.
Από κοντά και τα ΜΜΕ. Τα κάθε λογής φερέφωνα, πράσινα ή μπλε, αγκιστρώνονται στις λογικές της πολιτικής αυτοδυναμίας, την ώρα που η πλειοψηφία των πολιτών απορρίπτει τα επί χρόνια δοκιμασμένα μοντέλα "ολιγαρχικής" διακυβέρνησης που γεννά διαφθορά, σήψη και υπερχρέη για τη χώρα και τους κατοίκους της.

Διαβάζω από την χθεσινή "Καθημερινή" το άρθρο του Alexis Papahelas, περί "ρεαλισμού" στην πολιτική και περί συμβουλών στον Γιωργάκη για το πως πρέπει να διεκδικήσει την εξουσία.
Η κρίση, λέει, είναι προ των πυλών και η χώρα μας δεν θα μπορεί πλέον να δανείζεται με λογικά επιτόκια για να αντιμετωπίσει τα τεράστια ελλέιματά της. Γι αυτό, ο Γιωργάκης πρέπει να επιλέξει προσεκτικά τι μήνυμα θα στείλει στην αγορά, με ποια άτομα θα στελεχώσει την τυχόν κυβέρνησή του και τι πολιτική θα εφαρμόσει.
Δεν προτείνει φυσικά, φροντίζει όμως να τον προειδοποιήσει ποια πολιτική ΔΕΝ πρέπει να εφαρμόσει. Γι αυτό, σε τρεις αναφορές του στον ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθεί να αποτρέψει τον Γιωργάκη από οποιαδήποτε σκέψη συνεργασίας, αποθεώνοντας έτσι το αυτοδυναμικό μοντέλο διακυβέρνησης, λησμονώντας να μας πει ότι αυτό είναι τελικά η πηγή όλων των δεινών.
Τι μας λέει ακόμα ο Alexis;
Ότι η κρίση φτάνει στη χώρα μας, ότι η νέα κυβέρνηση δεν θα έχει περίοδο χάριτος, ότι ο κόσμος (αλήθεια από που προκύπτει αυτό;) προσδοκά έναν "Σημίτη plus" κι ότι σ'όλα τα ελληνικά καφενεία και σαλόνια το μόνο θέμα συζήτησης είναι το ποιος θα είναι ο υπουργός Οικονομικών του Γιωργάκη.
Τι δεν μας λέει ο Alexis;
Ότι για την κρίση που έρχεται, για τα δημοσιονομικά ελλείματα, το χρέος και την εξαθλίωση κάποιος φταίει. Ότι για η διαφθορά της νυν και των πρώην κυβερνήσεων, για τα σκάνδαλα τύπου Βατοπέδι ή άλλα κάποιος ευθύνεται. Ότι η χρηματοπιστωτική κρίση δεν εμφανίστηκε με παρθενογέννεση αλλά είναι ευθείο αποτέλεσμα κάποιων συγκεκριμένων πολιτικών παρόμοιων με τις οικονομικές αλχημίες των ομολόγων. Ότι τα φαινόμενα παρακμής του πολιτικού βίου είναι συνέπεια της κρατούσας αντίληψης, σύμφωνα με την οποία, μια κυβέρνηση που εκφράζει το 42% (ίσως και λιγότερο) του ελληνικού λαού μπορεί να συμπεριφέρεται μοναρχικά, με νεποτισμό, και να συγκαλύπτει όλα όσα η πλειοψηφία της στη Βουλή της επιτρέπει.
Ότι στα καφενεία και στους χώρους εργασίας ο λαός αγωνιά για το αν θα έχει και αύριο μεροκάματο (αν έχει σήμερα βέβαια) για να ζήσει την οικογένειά του, για το πως θα κλείσει ο μήνας, τη στιγμή που γύρω του ρασοφόροι και πολιτικοί προστάτες στήνουν χορό δισεκατομμυρίων ευρώ. Την στιγμή που πίσω από τις πλάτες του συσωρρεύονται υπερκέρδη από τραπεζίτες και άλλους ευνοούμενους ενός σάπιου συστήματος που στον βωμό του κέρδους και της απληστίας καταστρέφει το περιβάλλον, εξαθλιώνει τον άνθρωπο, κατακερματίζει την αξιοπρέπεια του νέου ανθρώπου.
Το τι συζητούν στα σαλόνια (δημοσιογραφικά ή κοσμικά) ίσως να το γνωρίζει ο Alexis. Ενδεχομένως δε να είναι κι αυτό που αναφέρει για τον υπουργό οικονομικών του Γιωργάκη.
Λύνεται όμως ένα τόσο μεγάλο κι επείγον πρόβλημα με προσωποκεντρικές αναφορές ή επιλογές; Με άλλα λόγια, το πρόσωπο προσδιορίζει την πολιτική;

Τι άλλο μας λέει ο Alexis;
Ο Γιωργάκης πρέπει να προσέξει, εκτός από την επιλογή του υπουργού οικονομικών, να μην κάνει λάθη που είτε θα στείλουν τον ¨σκεπτόμενο κόσμο" στους οικολόγους, είτε θα τον υποχρεώσουν να συνεργαστεί με την αριστερά.
Τελολογικά, ο "σκεπτόμενος κόσμος" γουστάρει καυσαέριο, τσιμέντο και ανάπτυξη με κάθε κόστος. Έτσι Alexis; Αναλογικά, ο "σκεπτόμενος κόσμος", λειτουργώντας με το "ένστικτο της αυτοσυντήρησης" προσανατολίζεται να δώσει (άλλη μία φορά) λευκή κάρτα στους "σωτήρες" του, για να τον βγάλουν από την κρίση με τις ίδιες πολιτικές που την προκάλεσαν και την συντηρούν. Έτσι Alexis;
Κάντε, δηλαδή ότι θέλετε, αλλά προπαντός μην πειράξετε το κατεστημένο και μην αλλάξετε τις πολιτικές. Αφήστε την αριστερά και την οικολογία στην απόξω, δώστε στους τραπεζίτες 28 δις και στο Ταμείο Φτώχειας 150 εκατομμύρια, αυξήστε τους φόρους, συγκαλύψτε ότι σκάνδαλο γεννά το σύστημα, καταχρεώστε τη χώρα με απεχθείς δανεισμούς, αλλά διατηρείστε με νύχια και δόντια το σύστημα. Κρατείστε την απόσταση ανάμεσα στα καφενεία και τα σαλόνια.

Όσο περνά ο καιρός τέτοιου είδους απόψεις θα πολλαπλασιάζονται. Όσο διογκώνεται η λαική αγανάκτηση οι "τεχνοκράτες" που πίνουν νερό στο όνομα του Keynes και του "laissez passer-laissez faire" θα μας βομβαρδίζουν με εκκλήσεις στήριξης ενός συστήματος που ναι μεν καταρρέει αλλά εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους σε βάρος των δικών μας.
Μέχρι πριν από λίγο καιρό, κι όσο τα golden boys (και οι golden priests) αλώνιζαν απερίσπαστοι, αυτοί κριτίκαραν εκ του ασφαλούς και φλόμωναν τα τηλεοπτικά παράθυρα με ανούσιες και άσκοπες αναλύσεις.
Τώρα είναι προφανές ότι φοβούνται. Τώρα γνωρίζουν ότι οι πολίτες ξυπνούν και διεκδικούν.
Τώρα προσπαθούν να πείσουν πως ένα κόμμα που επί ένα και πλέον χρόνο παρουσιάζει υπερδιπλάσια ποσοστά (απ'αυτά που πήρε στις τελευταίες εκλογές) "ξεφουσκώνει" Τώρα ενοχλούνται που ένα οικολογικό κόμμα παγιώνει ποσοστά εισόδου στη Βουλή.
Η αλήθεια είναι πως δικαιολογημένα φοβούνται.
Και κάτι τελευταίο : το "ένστικτο της αυτοσυντήρησης" σε κάνει να θέλεις να φας αυτόν που σου στερεί τη ζωή. Όχι να τον δυναμώσεις περισσότερο. Αυτό θα λεγόταν "σύνδρομο της βλακείας".

Κι αφού διαβάσετε αυτό, δείτε το παρακάτω να ευθυμήσουμε κομμάτι