This is not a love (song) post

Λογοτεχνίας το ανάγνωσμα
(για τους συγγραφείς της μπλογκόσφαιρας)
(τους συγχωρώ. με συγχωρούν;)

Η ταπείνωση και η απελπισμένη χοντράδα ξαναζωντανεύουν τα χρηστά αισθήματα, η θερμοδυναμική φυλάει καλά τα αξιώματά της. Το ίδιο και τα συγκοινωνούντα δοχεία.
Κάναμε πάντα κακή λογοτεχνία με τα όμορφα αισθήματα. Ε, θα κάνουμε εκατό φορές χειρότερη με τα άσχημα: διαταγή της αγοράς και του εντυπωσιασμού της οθόνης.
Η καλή κι η ανάποδη συμφώνησαν επιτέλους. Το Καλό και το Κακό ομολόγησαν επιτέλους συνενοχή. Ένας δαφνοστεφανωμένος ανώμαλος θα κλάψει μπροστά στην εμπαιζώμενη καλωσύνη, ένας βιομηχανικός πορνογράφος θα απαγγέλλει ποιήματα, μια αποτυχημένη πεζογράφος θα ζητιανεύει διαδικτυακούς αναγνώστες, ένας πληρωμένος δολοφόνος θα κηρύσσει ηθική σε μια από τις τσούλες του.
Ο στόχος πάντα ο ίδιος : μεγιστοποίηση της ενοχοποίησης του περιστασιακού ανθρωποειδούς, να του δείξουμε πως του αξίζει να τον μεταχειριζόμαστε σαν σκύλο, σαν σκουπίδι. Πάντα βέβαια χρυσώνοντάς του το χάπι με τον Θεό, την Παιδική Ηλικία (μπαμπά δώσε μου 25 ευρώ για ν'αγοράσω μια ώρα από το χρόνο σου), την Αθωότητα (και του ζήτησε συγγνώμη), τα Θύματα, τον Θάνατο. Θα επιμείνουμε, βέβαια, στο γεγονός πως καλύτερα να αρκούμαστε σ'αυτά που έχουμε. Αλλιώς βράστα Χαράλαμπε.
Θα μπορούσε να ήταν χειρότερα : αυτή είναι η κυλιόμενη Μαφία. Ατυχήματα μπορούν να συμβούν κάθε στιγμή, ποτέ δεν ξέρεις, σε προστατεύουμε.
Άντε, πείτε το : για κάτι νιώθετε ένοχοι. Διαβάζω τις σκέψεις σας με την ανάγνωση της εμπειρίας. Κάτι πονηρό ονειρευτήκατε. Τον απατήσατε. Της τα φορέσατε. Κάτι δεν μπορείτε να ομολογήσετε.
Το νιώθω, θέλετε ηρεμία και αποχαύνωση. Ζούμε όμως σ'έναν κόσμο δύσκολο, ωμό, αδίστακτο.
Θέλετε παραδείγματα;

"...δεν με αντέχει άλλο. Με πετάει έξω. Με απειλεί. Τίποτα δεν έχεις εδώ. Όλα μου ανήκουν, ακούς; Όλα. Τα λεφτά είναι όλα δικά μου μηδενικό! Ούτε δεκάρα δεν θα πάρεις!
Δεν καταλαβαίνει γιατί επιμένω, γιατί μένω εδώ, μαζί της, μόνος μαζί της κι αυτή μόνη μαζί μου. Κάποιες φορές είναι αβάσταχτο : θέλει να τα σπάσει όλα, να τα καταστρέψει, να με καταστρέψει, να με χτυπήσει, να με προσβάλλει, να με καταδικάσει σε θάνατο. Να με σκοτώσει. Το είπε. Θέλει να σκοτώσει. Είναι ακαταμάχητο. Το καταλαβαίνει πολύ καλά. όλα τα καταλαβαίνει. Κι αυτή η διαύγεια είναι άθλια. Κι όλος ο κόσμος γίνεται άθλιος. Όλος ο κόσμος γίνεται ένας πόνος, κι εγώ μαζί του, αφού είμαι εδώ και με βλέπει. Δεν αντέχει πια. Θέλει να πεθάνει. Θέλει να με δει να πεθαίνω μαζί της..."

Κλπ...Κλπ...
Σας έκανε κάτι; έχετε άδικο.
Γελάτε; έχετε άδικο
Η κόλαση υπάρχει.
Ψαχτείτε.

Χθες βράδυ προσπάθησα να κολλήσω τα ελληνικά και ξένα τραγουδάκια που μου στείλατε. Όχι όλα δυστυχώς. Το αποτέλεσμα το ακούτε δίπλα και το έχετε (αν το θέλετε) εκεί. Και τα πρώτα από τα ξένα εκεί

Kif - Δημήτρης Μητροπάνος (Άλκης Αλκαίος)