Που πήγαν οι αληθινοί άντρες (χρυσή μου);

Στα τέλη του 20ου αιώνα έρχεται στο φως μια μεγάλη αλήθεια, κρυμμένη μέχρι τότε αλλά επίμονη. Την ονομάσαμε "κρίση της αντρικής σεξουαλικότητας".
Οι άντρες μοιάζουν ολοένα και περισσότερο "στριμωγμένοι" σε σχέση με τις γυναίκες, υποφέρουν από ανολοκλήρωτες στύσεις (που προσπαθούν κουτσά-στραβά να τις γιατρέψουν χημικά), ξεκαβλώνουν πάνω στην πράξη, κρύβουν την αποτυχία τους.
Οι γυναίκες εκπλήσσονται, συνηθισμένες να περνούν (μέχρι τότε) μια ευχάριστη ή όχι στιγμή (συνήθως όχι) μέσα στη σωματική σύγχυση.
Οι άντρες αδυνατούν πλέον ν'αλληλοαγαπηθούν μέσα απ τις γυναίκες.
Αν ακόμα γίνονταν ομοφυλόφιλοι δεν θα μιλούσαμε παρά μόνο για μια τεχνική ρύθμιση. Αλλά όχι. Τους βλέπουμε σκεπτικούς, απασχολημένους, με το ράμφος μέσα στο νερό, λίγο παραγωγικούς. Από την άλλη, λέμε σε μια ετερόφιλη γυναίκα πως δεν έχουμε τα ίδια γούστα μ'αυτήν (τους άντρες δηλαδή). Εκπλήσσεται και σοκάρεται :

- Σας αρέσουν οι άντρες ή οι γυναίκες;
- Μα, φυσικά οι άντρες.
- Κρίμα, δεν έχουμε τα ίδια γούστα.
- Θα τα είχαμε αν μου άρεσαν οι γυναίκες;
- Όχι κατ'ανάγκη.
- Τότε;
- Τίποτα, άστο.

Στην πραγματικότητα, η κατάσταση είναι απλά, όπως πάντα, οικονομική και τεχνική. Οι γυναίκες δεν είναι πια αυτές που ανταλλάσσαμε τόσο καιρό μεταξύ αντρών μέσα στο φωτεινό-σκοτεινό της ασυνείδητης ομοφυλοφιλίας.
Υπάρχουν ολοένα και περισσότερο γι αυτές τις ίδιες, κερδίζουν τη ζωή τους, συμμετέχουν στην δική τους πώληση σαν προιόντα, κατευθύνουν απ'ευθείας τις δουλιές, τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς, μπορούν να γονιμοποιηθούν τεχνητά όποτε το θελήσουν, δεν έχουν πια πολλά να περιμένουν από το υποτιθέμενο μυστήριό τους.
Οι άντρες που γούσταραν να διεισδύουν μέσα σ'αυτό το ψεύτικα ευτυχές δάσος πιάστηκαν στα πράσα. Τα cd τους, τα dvd τους γέμισαν χαρακιές. Περνάμε από το μονό στο ζυγό. Ένας και μία δεν κάνουν πια ένα, αλλά δύο.
Οι φιλόσοφοι ξεγελάστηκαν, οι πολιτικοί παραιτήθηκαν.
Η γυναίκα χειραφετήθηκε.
Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο.

The Walkabouts - The light will stay on