Fabrizio de andre (R.I.P.)

Βρέχει σήμερα, έπειτα από τόσο καιρό.
Κάθε φορά που βρέχει, χωρίς να ξέρω γιατί, βάζω κι ακούω Fabrizio de andre.
Ελάτε να τον γνωρίσουμε λίγο.

Γεννήθηκε στην αγαπημένη του Γένοβα τον Φλεβάρη του 1940. Αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Γένοβα, με την οικογένειά του, επειδή ο αντιφασίστας πατέρας του ανέβηκε στο βουνό με τους μακί. Επέστρεψε το 1945 κι από τότε δεν έφυγε ποτέ.
Είναι ο σπουδαιότερος τραγουδοποιός-ποιητής της Ιταλίας, κι ένα από τα καθαρότερα "αριστερά" μυαλά της εποχής του. Τα τραγούδια του σημάδεψαν την γενιά των σημερινών σαραντάρηδων-πενηντάρηδων. Έφυγε άδικα τον Γενάρη του 1999.
Ο Fabrizio de andre ήταν βαθειά πολιτικοποιημένος και αντι-μιλιταριστής, πράγμα που αποτυπώνεται σε όλα του τα τραγούδια

Τον πρωτάκουσα ένα βράδυ του Ιούλη 1981, όταν στιβαγμένοι μέσα στην junior του αδελφού του κολλητού μου (με ιταλικές πινακίδες) κατεβαίναμε περήφανοι την παραλιακή. Όλη τη νύχτα παρακαλούσα τον Νιόνιο να μου δώσει την κασσέτα στο σπίτι. Ήμουν μάλλον τυχερός γιατί καταλάβαινα τους στίχους ενώ, ταυτόχρονα, απολάμβανα τις μελωδίες. Επί μέρες, το μικρό μου κασσετόφωνο "έλιωσε" στην κυριολεξία την κασσέτα.
Το τραγούδι που λατρεύω είναι το Andrea. Μιλά για έναν χαζούλη ιταλό στρατιώτη στα βουνά του Trento. Ο ήχος μαντολίνου, καθ'όλη τη διάρκειά του είναι εξ επίτηδες. Πρόκειται για κιθάρα βιρτουόζου. Ακούστε το κι αναζητήστε τους στίχους, ή ζητήστε τους και θα τους στείλω.
Το δέυτερο λέγεται amico fragile. Το άκουσα φοιτητής πλέον στην αλλοδαπή, την στιγμή που ο κολλητός μου έχανε μάνα και πατέρα μέσα σε τρεις μήνες. Εδώ οι στίχοι κόβουν σαν μαχαίρι. Ισχύει ότι και πιο πάνω.

Η Γένοβα τιμά το αριστερό παιδί της με μία έκθεση αφιερωμένη εξ ολοκλήρου σ'αυτόν. Από τις 30 Δεκέμβρη έως και τις 3 Μάη 2009 στο Palazzo Ducale. Νάτην η χειμωνιάτικη εκδρομή μου.
Για περισσότερες πληροφορίες http://www.fondazionedeandre.it/index.html